Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Ca 496/17 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Kielcach z 2017-06-07

Tytuł:
Sąd Okręgowy w Kielcach z 2017-06-07
Data orzeczenia:
7 czerwca 2017
Data publikacji:
20 lipca 2017
Data uprawomocnienia:
7 czerwca 2017
Sygnatura:
II Ca 496/17
Sąd:
Sąd Okręgowy w Kielcach
Wydział:
II Wydział Cywilny Odwołaczy
Przewodniczący:
Mariusz Broda
Sędziowie:
Sławomir Buras
Anna Pać-Piętak
Protokolant:
starszy protokolant sądowy Agnieszka Baran
Hasła tematyczne:
Odszkodowanie
Podstawa prawna:
art.378 § 1 i 2 kpc, art.178 § 1 kc, art.206 kc
Teza:
1.Rozbieżność pomiędzy zakresem zaskarżenia, a treścią wniosku apelacji w sprawie o stwierdzenie zasiedzenia na rzecz małżonków,polegająca na tym,że jeden z małżonków zaskarża postanowienie w całości, ale wnosi o jego zmianę poprzez stwierdzenie zasiedzenia tylko na swoją rzecz, nie jest przeszkodą do rozpoznania apelacji, ze względu na tzw.integralność postanowienia, skoro stanowi ono rozstrzygnięcie w przedmiocie wniosku o stwierdzenie nabycia przez zasiedzenie prawa własności do nieruchomości na rzecz małżonków pozostających w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, a więc do ich majątku wspólnego.Źródłem tej integralności pozostaje wspólność prawa własności do nieruchomości.Nie do pogodzenia – z punktu widzenia istoty wspólności majątkowej małżeńskiej, byłaby sytuacja, w której co do zasady mogłoby zdarzyć się tak, że doszłoby do różnych – w stosunku do każdego z małżonków rozstrzygnięć w przedmiocie takiego wniosku, tylko dlatego, że na rzecz jednego z nich postanowienie zostało zaskarżone, a na rzecz drugie – nie zaskarżono go. 2.Odstępstwo od wyrażonej w art.378 par.1 kpc zasady związania granicami apelacji i wyjście poza podmiotowe granice zaskarżenia postanowienia sądu pierwszej instancji, w duchu rozwiązania przyjętego w art.378 par.2 kpc uzasadnia sama tylko ścisła więź prawna, istniejąca miedzy współwłaścicielami nieruchomości ( także małżonkami z tytułu wspólności łącznej ), będącej przedmiotem wniosku o stwierdzenie zasiedzenia, w powiązaniu z przewidzianym w art.13 par.2 kpc nakazem odpowiedniego stosowania przepisów o procesie w postępowaniu nieprocesowym.Za takim rozwiązaniem przemawia interes prawny w uczestnictwie, postrzegany w przypadku współmałżonków przez pryzmat silnej łączącej ich więzi prawnej, której źródłem jest wspólność majątkowa małżeńska. 3.Brak podstaw do uznania jednego z małżonków - współwłaściciela nieruchomości, za samoistnego jej posiadacza ( w rozumieniu art.172 par.1 kc w zw. z art.336 kc ) , czyli posiadającego nieruchomość ponad granicę wyznaczoną wykonywaniem współposiadania, o jakim mowa w art.206 kc, przesądza o nieprzysługiwaniu analogicznego statusu także nieposiadającemu z nim drugiemu współmałżonkowi.
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Ilona Kwiatkowska Tiesler
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Okręgowy w Kielach
Osoba, która wytworzyła informację:  Mariusz Broda,  Sławomir Buras ,  Anna Pać-Piętak
Data wytworzenia informacji: