Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Barbara Dziewięcka

Protokolant: protokolant sądowy Agnieszka Baran

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lipca 2013 r. w Kielcach

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w W.

przeciwko P. S.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Skarżysku - Kamiennej

z dnia 6 lutego 2013 r., sygn. I C 1171/12

oddala apelację.

II Ca 602/13

UZASADNIENIE

(...) sp. z o.o. z siedzibą w W., dawniej (...) spółka jawna z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od P. S. kwoty 415 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu z tytułu niewywiązania się pozwanego z umowy o świadczenie usług edukacyjnych.

Pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczenia i wniósł o oddalenie powództwa.

Wyrokiem z dnia 6 lutego 2013 roku Sąd Rejonowy w Skarżysku-Kamiennej oddalił powództwo.

Powyższy wyrok zaskarżył powód, zarzucając mu:

- nierozpoznanie istoty sprawy poprzez niezbadanie materialnej podstawy zarzutu przedawnienia, podniesionego przez pozwanego, przez co Sąd stwierdził, że roszczenie o zapłatę czesnego, którego wysokość była z góry ustalona i podzielona na sześć równych rat, stanowi roszczenie okresowe albo roszczenie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a nie jednorazowe,

- naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie przepisów art. 751 pkt 2 k.p.c. w zw. z art. 750 k.c. wskutek przyjęcia, ze roszczenie o zapłatę czesnego przedawnia się z upływem 2 lat, jako roszczenie z tytułu nauki świadczonej przez osoby trudniące się zawodowo takimi czynnościami, podczas gdy jest to roszczenie mające oparcie w art. 160 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, wskutek czego stanowi ono umowę nazwaną i tym samym z mocy art. 118 k.c. ma do niej zastosowanie 10 – letni termin przedawnienia.

Wskazując na powyższe wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa, albo przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Zaskarżony wyrok odpowiada prawu.

W niniejszym przypadku umowa o studiowanie pomiędzy pozwanym a Wyższą Szkołą (...). E. L. została zawarta w dniu 10.10. 2004 roku, a więc pod rządem obowiązywania ustawy z dnia 12.09. 1990 roku Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65 poz. 385 z późń. zmianami). Do przedmiotowej umowy nie może więc mieć zastosowanie uregulowanie wynikające z art. 160 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym z dnia 27 lipca 2005 roku (Dz. U. z 2005 roku nr 164 poz. 1365 z późń. zmianami), na które powołuje się skarżący. Poprzednio obowiązująca ustawa o szkolnictwie wyższym nie zawierała podobnej regulacji. Umowa o odpłatności za studia została dopiero wprowadzona przez ustawę Prawo o szkolnictwie wyższym z dnia 27 lipca 2005 roku i określona w przepisie art. 160 ust.3 tej ustawy.

W związku z powyższym do umowy, z której powód wywodzi swoje roszczenie, ma zastosowanie przepis art. 750 k.c., stosownie do którego do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu oraz art. 751 pkt 2 k.p.c., zgodnie z którym roszczenia z tytułu nauki, jeżeli przysługują osobom trudniącym się zawodowo takim czynnościami przedawniają się z upływem lat dwóch.

W tych warunkach zarzut przedawnienia roszczenia dochodzonego przez powoda, podniesiony przez pozwanego okazał się skuteczny ( art. 117 par. 2 k.c. w zw. z art. 751 pkt 2 k.c. i art. 750 k.c.).

W związku z powyższym podniesiony w apelacji zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego tj. art. 751 pkt 2 k.c. w zw. z art. 750 oraz art. 160 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym nie zasługiwał na uwzględnienie.

Niezasadność tego zarzutu skutkować musiała oddaleniem apelacji, w związku z powyższym czyniła zbędnym odnoszenie się do drugiego zarzutu przytoczonego w apelacji.

Z przyczyn wyżej wskazanych Sąd Okręgowy oddalił apelację na mocy art. 385 k.p.c.

SSO Barbara Dziewięcka