Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Piątkowska-Bidas

Sędziowie: SSO Monika Kośka (spr.)

SSR Bartosz Pniewski (del)

Protokolant: protokolant sądowy Beata Wodecka

po rozpoznaniu w dniu 23 września 2013 r. w Kielcach na rozprawie

sprawy z powództwa R. S.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę i rentę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 27 lutego 2013 r. sygn. I C 282/11

oddala apelację, zasądza od R. S. na rzecz Towarzystwa (...) SA w W. kwotę 1200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

II Ca 790/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 27 II 2013r Sąd Rejonowy w Kielcach oddalił powództwo R. S. przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W. o zapłatę, orzekł o kosztach procesu, ustalając, co następuje:

W dniu 28 maja 2008 roku uszkodzeniu uległ kierowany przez I. J., stanowiący własność Ł. D., pojazd marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) A. Kierujący pojazdem marki M. o numerze rejestracyjnym (...) A. W. wymusił pierwszeństwo przejazdu wyjeżdżając z parkingu pod sklepem mieszczącym się w K. przy ul. (...). Pasażerem samochodu A. zajmującym miejsce obok kierowcy był R. S.; miał zapięte pasy bezpieczeństwa. Kierujący pojazdem marki M. A. W. objęty jest obowiązkowym ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym Towarzystwie (...).

W dniu 29 kwietnia 2011 roku R. S. zgłosił do (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. szkodę z ubezpieczenia OC. Pismem z dnia 14 listopada 2011 roku (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. poinformowało R. S., iż – w związku z postępowaniem likwidacyjnym dotyczącym zdarzenia z dnia 28 maja 2008 roku i doznanymi obrażeniami ciała –zostało mu przyznane odszkodowanie w łącznej kwocie 2087,40 zł. Na powyższą kwotę złożyło się: a) 2000 zł – łączne zadośćuczynienie; b) 87.40 zł – zwrot kosztów leczenia.

W wyniku zdarzenia R. S. doznał skręcenia stawu śródręczno paliczkowego V ręki prawej z częściowym uszkodzeniem przyczepu mięśnia międzykostnego dłoniowego V oraz niedowładu części gałęzi głębokiej nerwu łokciowego. Ograniczenie funkcji palca V ręki prawej powoduje 2 %trwałego uszczerbku na zdrowiu. Wskutek kolizji powód doznał małego stopnia uszkodzenia tkanek. Ruchy odwodzenia i przywodzenia palców występują głównie przy trzymaniu papierosa, łapaniu piłki i chwytaniu przedmiotów. U powoda dysfunkcja dotyczy tylko palca V ręki prawej. Zaburzenie czynności chwytnej ręki prawej jest zaburzone o 5 %. Powód nie jest w stanie grać na fortepianie, skrzypcach, pracować jako zegarmistrz i wykonywać wszystkich precyzyjnych czynności. Powód zarobkował jako pracownik remontujący mieszkania. Pracę tę i inne prace określane jako fizyczne powód jest w stanie wykonywać. Może też wykonywać pracę w zakresie swojego wykształcenia jako inżynier mechanik, likwidator szkód powypadkowych i rzeczoznawca samochodowy. W przyszłości funkcja ręki nie ulegnie pogorszeniu.

W wyniku wypadku u powoda w zakresie otolaryngologii wystąpiło obfite krwawienie z nosa bez utraty przytomności. Długotrwały uszczerbek na zdrowiu związany z przebytym urazem nosa wynosi 0 %. Brak jest przesłanek wskazujących na związek przyczynowo – skutkowy co do skrzywionej lekko przegrody nosa. Nasilenie bólu początkowej fazie leczenia było bardzo znaczne, szybko jednak ustępujące, czas umiarkowanych dolegliwości bólowych do 7 dni – co jest subiektywnie odczuwane przez pacjentów jako dolegliwości lekkie i średnie. Perspektywy na przyszłość pod względem laryngologicznym są dobre. Brak z tych przyczyn ograniczeń w podjęciu pracy. Obecnie nie występują ograniczenia dotyczące dnia codziennego.

Przed zdarzeniem powód pracował dorywczo przy remontach mieszkań, obecnie nie pracuje, szuka pracy za granicą. Z tychże prac R. S. uzyskiwał dochód ok. 2000 zł miesięcznie. Powód nie ponosi żadnych kosztów związanych z obrażeniami, których doznał w wypadku. Tuż przed zdarzeniem powód nie uprawiał żadnych sportów.

Zgromadzony w sprawie materiał dowody jednoznacznie wskazuje, iż powód nie utracił zdolności do pracy zarobkowej (ani całkowicie ani częściowo), nadto nie zwiększyły się jego potrzeby ani nie zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość. Wskazywane przez powoda urazy, na okoliczność wystąpienia których dopuszczone zostały dowody z opinii biegłych nie kwalifikują powoda do uznania go za niezdolnego do pracy. Wręcz przeciwnie, jak wynika z w/w opinii, nic nie przemawia za tym, aby powód pozostawał bez pracy. Jedynie zajęcia związane z dużą precyzją, jak granie na instrumentach czy zawód zegarmistrza, są w przypadku R. S. niemożliwe. Jednakże jak wynika z akt sprawy i oświadczenia samego powoda posiada wykształcenie wyższe techniczne, jest inżynierem mechanikiem, ukończył Politechnikę (...) oraz trzy studnia podyplomowe w zakresie rekonstrukcji wypadków, likwidacji szkód powypadkowych oraz techniki i rzeczoznawstwa samochodowego. Posiada jeszcze uprawienia spawalnicze czterech kategorii na Unię Europejską. Nadto – jak informacyjnie wyjaśnił powód –obrażenia, których doznał w wyniku wypadku, nie ograniczają możliwości podjęcia pracy, której szuka za granicą. Powyższe jednoznacznie przemawia za tym, iż powód zgodnie z art. 6 k.c. nie wykazał, ażeby jego żądanie zasądzenia odpowiedniej renty było uzasadnione (art. 444 § 2 k.c).

W ocenie Sądu nie jest zasadnym zasądzenie na rzecz powoda R. S. dalszego zadośćuczynienia tytułem doznanego uszkodzenia ciała czy wywołanego rozstroju zdrowia w wyniku kolizji drogowej z dnia 28 maja 2008 r poza kwotą, którą powód uzyskał w toku likwidacji szkody. Zakres doznanych przez powoda obrażeń czy to w postaci skręcenia stawu śródręczno paliczkowego V ręki, czy to w postaci obfitego krwawienia z nosa nie może skutkować przyznaniem wyższego zadośćuczynienia. Z materiału dowodowego jednoznacznie wynika, iż zakres obrażeń, jak i poziom odczuwanego przez powoda bólu nie był znaczny, nie utrzymywał się przez dłuższy czas. Celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej wyrażającej się krzywdą w postaci cierpień fizycznych i psychicznych, dlatego ustalając kwotę zadośćuczynienia należy mieć na uwadze rozmiar cierpień fizycznych związanych z zaistnieniem wypadku, jak i dolegliwości bólowe powstałe w następstwie urazu oraz długotrwałego leczenia. O wysokości zadośćuczynienia decyduje zatem sąd po szczegółowym zbadaniu wszystkich okoliczności sprawy. Na gruncie niniejszego postępowania zważyć należy, iż domaganie się przez powoda R. S. dalszego zadośćuczynienia – jako bezzasadne – winno zostać oddalone. W ocenie Sądu Rejonowego kwota zadośćuczynienia przyznana powodowi stanowi adekwatną sumę pieniężną dla doznanej przez niego krzywdy.(art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c).

Skoro żadne z żądań nie zostało uwzględnione uzasadnionym jest zastosowanie dyspozycji art. 98 § 1k.p.c. i art. 99 k.p.c. i obciążenie powoda kosztami procesu na rzecz pozwanego.

W apelacji powód domagał się zmiany wyroku i uwzględnienia powództwa, zarzucając niezasadne przyjęcie, że przyznane w postępowaniu likwidacyjnym zadośćuczynienie jest adekwatne do powstałej u niego krzywdy oraz nieuwzględnienie, że powstała u niego dysfunkcja palca ma charakter dożywotni, co uzasadnia żądanie zasądzenia renty.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Ustalenia te i wnioski Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne.

Powód domagał się zasądzenia dodatkowego (ponad kwotę wypłaconą przez zakład ubezpieczeń) zadośćuczynienia i dożywotniej renty miesięcznej.

Co do żądania zadośćuczynienia Sąd Rejonowy trafnie podniósł, że w myśl art. 445§1kc w zw. z art. 444§1kc w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia.

Oznacza to, że sąd rozważając całokształt okoliczności faktycznych, wielkość doznanego uszczerbku na zdrowiu (lub rozstroju zdrowia), rozmiar cierpień fizycznych i psychicznych poszkodowanego, wpływ zdarzenia na jego życie dokonuje niejako szacowania rozmiaru krzywdy i sumy stanowiącej stosowną rekompensatę. Wysokość zadośćuczynienia ustawodawca pozostawił ocenie sędziowskiej, gdyż niemożliwe i niecelowe byłoby skodyfikowanie jakichkolwiek stawek.

Powód w wyniku wypadku doznał niewielkich uszkodzeń ciała. Krwawienie z nosa było chwilowe i nie pozostawiło żadnych skutków. Nieznaczna dysfunkcją piątego palca dłoni pozostaje bez wpływu na codzienne życie i możliwości podjęcia i wykonywania przez powoda pracy w wyuczonych zawodach, zgodnej z jego kompetencjami (opinia biegłego ortopedy nie była kwestionowana przez strony). Wprawdzie biegły wskazał, że istniejąca dysfunkcja palca uniemożliwia powodowi wirtuozerską grę na instrumentach, czy wyczynowe uprawianie sportu, jedna bezspornie takie formy aktywności zawodowej nie były przez powoda podejmowane. Powód pracował dotąd jako robotnik budowlany, dodatkowo uzyskał uprawnienia rzeczoznawcy samochodowego, rekonstrukcji wypadków, likwidacji szkód powypadkowych. Wszystkie zajęcia związane z dotychczasowym zatrudnieniem, czy kwalifikacjami zawodowymi ( w tym spawacza) powód może obecnie bez przeszkód wykonywać, a skutek wypadku, w postaci nieznacznej dysfunkcji małego palca nie ogranicza jego możliwości w tym zakresie.

Doznana przez powoda krzywda została zrekompensowana przez pozwanego w postępowaniu likwidacyjnym i Sąd Okręgowy podziela pogląd Sądu Rejonowego, że w okolicznościach sprawy nie ma podstaw do podwyższania tego zadośćuczynienia.

Zgodnie z przepisem art. 444§2kc poszkodowanemu może być przyznana renta, jeżeli na skutek wypadku utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość. Żadna z tych okoliczności w sprawie nie zachodzi. Możliwości zatrudnienia powoda są obecnie identyczne jak przed wypadkiem, istniejące uszkodzenie palca nie ma wpływu na wykonywanie przez niego prac budowlanych, ani zgodnych w dodatkowym wykształceniem. Uszkodzenie palca nie wiąże się żadnymi wydatkami, nie pociąga dodatkowych kosztów. W tym stanie trafnie Sąd Rejonowy nie znalazł podstaw do uwzględnienia żądania zasądzenia renty.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy oddalił apelację jako pozbawioną uzasadnionych podstaw (art. 385kpc). O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł na podstawie art. 98§1kpc i art. 99kpc.

SSO. M. Kośka SSO E. Piątkowska - Bidas SSR B. Pniewski