Szczegóły orzeczenia III K 199/12 - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

III K 199/12 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Kielcach z 2013-02-15

Tytuł:: Sąd Okręgowy w Kielcach z 2013-02-15
Data orzeczenia:: 15 lutego 2013
Data publikacji:: 27 lipca 2013
Data uprawomocnienia:: 2 maja 2013
Sygnatura:: III K 199/12
Sąd:: Sąd Okręgowy w Kielcach
Wydział:: III Wydział Karny
Przewodniczący:: Marek Stempniak
Sędziowie:: Zofia Głębicka
Renata Malinowska
Protokolant:: st. sekr. sąd. Małgorzata Kosakowska
Hasła tematyczne:: Recydywa , Kara , Rozbój
Podstawa prawna:: art. 280 § 2 kk, art. 64 § 1 kk, art. 53 kk
Teza:: Na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego ustalono następujący stan faktyczny: J. B. zamieszkuje na stałe w O. i pracuje na targowisku miejskim w charakterze sprzedawcy. W dniu 24 września 2012 roku, po zakończeniu pracy udała się na zakupy, a następnie do kościoła. Po godzinie 14.00 postanowiła wrócić do domu. Przechodząc przez łąki ścieżką biegnącą w kierunku ulicy (...), wyprzedził ją idący za nią nieznany jej S. M., który wcześniej zauważył ją na łące podczas zbierania ziół. Po wyprzedzeniu kobiety odszedł na pewną odległość, a następnie zawrócił i idąc gwałtownym krokiem, podszedł do niej, stając bezpośrednio przed nią. Następnie zażądał od J. B. wydania mu telefonu komórkowego oraz portfela. Podczas wypowiadania tego żądania, trzymał w lewej ręce nóż skierowany ostrzem w stronę kobiety, a następnie dwukrotnie dodał, by się ona pośpieszyła. W zaistniałej sytuacji, J. B., obawiając się użycia tego noża przez oskarżonego, wyjęła z torebki, a następnie wydała oskarżonemu telefon komórkowy marki N. (...) o wartości 131 złotych, skóropodobny portfel, w którym znajdowały się: dowód osobisty, pieniądze w kwocie 1.600 złotych oraz w kwocie 70 euro (dawa banknoty po 10 euro i jeden banknot 50 euro), srebrny łańcuszek ze szkaplerzem i krzyżem o wartości 72 złote, a także dwa bilety (...), karta SIM sieci O., dwa zdjęcia i zapisana kartka papieru. J. B. zwróciła się do napastnika, aby zwrócił jej dowód osobisty. Ten, uczynił to, po czym skierował się w stronę swojego miejsca zamieszkania. Przestępstwo rozboju oznacza, iż sprawca kradnie rzecz ruchomą używając przemocy wobec osoby lub grożąc jej natychmiastowym użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Z kolei, przepis art. 280 § 2 kk, określa kwalifikowany typ rozboju ze względu na szczególny sposób działania sprawcy, a w tym, między innymi, z uwagi na posługiwanie się przez sprawcę bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem. Innymi słowy zachowanie się sprawcy w przypadku przestępstwa z art. 280 § 2 kk, polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia przy zastosowaniu sposobu działania przybierającego, m.in. postać posługiwania się nożem. Niewątpliwie ostrze noża okazywane pokrzywdzonej J. B. w czasie zdarzenia spełniało cechy, o jakich ustawodawca wspomina w art. 280 § 2 kk. Podnieść przy tym trzeba, że „posługiwanie się” w rozumieniu tego przepisu, oznacza użycie lub straszenie takim przedmiotem, polegające np: na zademonstrowaniu go, grożeniu użyciem. Działania te mają na celu przełamanie oporu pokrzywdzonego. Tak właśnie stało się w przypadku skierowania ostrza noża w kierunku pokrzywdzonej, przy jednoczesnym żądaniu wydania portfela i telefonu komórkowego w ustronnym miejscu. Następnie ponaglanie pokrzywdzonej by szybciej wydawała oskarżonemu w/w przedmioty z cały czas skierowanym ostrzem w jej kierunku, stojąc w jej bezpośredniej bliskości, są wystarczającymi okolicznościami faktycznymi do przyjęcia, że oskarżony swoim zachowaniem posłużył się nożem w celu, o jakim mowa w art. 280 § 2 kk. W ocenie Sądu, nie może ulegać wątpliwości, że czyn oskarżonego wyczerpuje znamiona tego przestępstwa. W przedmiotowej sprawie zostało ustalone, że oskarżony okazując pokrzywdzonej J. B. nóż, żądając od niej wydania telefonu komórkowego i pieniędzy, niewątpliwie działał w zamiarze dokonania kradzieży, a więc zamiar ten istniał już w momencie dokonywania tego czynu. W świetle powyższych rozważań nie może zatem budzić wątpliwości, iż w dniu 24 września 2012 roku w O., oskarżony S. M., posługując się nożem i demonstrując swoją postawą groźbę użycia tego niebezpiecznego przedmiotu wobec J. B., zabrał na jej szkodę w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki N. (...) o wartości 131 złotych oraz portfel skóropodobny, wewnątrz którego znajdowały się pieniądze w kwocie 1.600 złotych i 70 euro oraz srebrny łańcuszek wraz ze szkaplerzem i krzyżem o wartości 72 złotych, wszystko o łącznej wartości 2092,10 złotych ( co wymagało drobnej korekty przyjętego w wyroku opisu czynu ), tym samym realizując znamiona przestępstwa z art. 280 § 2 kk. Dla ustalenia wartości 70 euro Sąd przyjął średni kurs (...) wynoszący we wrześniu 2012 roku 4,13 złotych ( por. informacja - k.314). Dodać nadto wypada, że oskarżony S. M., przypisanego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, określonego w art. 64 § 1 kk, tj. w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za przestępstwo podobne. Oskarżony był skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w L. sygn. akt II K 569/09 za przestępstwo z art. 279 § 1 kk i art. 286 § 1 kk na karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Karę pozbawienia wolności orzeczoną tym wyrokiem, odbywał w okresie od 20 września 2011 roku do 26 stycznia 2012 roku, z zaliczeniem okresów jego rzeczywistego pozbawienia wolności w tej sprawie od 20 stycznia 2009 roku do 21 stycznia 2009 roku, od 23 stycznia 2009 roku do 14 maja 2009 roku i od 22 maja 2009 roku do 22 września 2009 roku. Nie ulega wątpliwości, że przypisane mu w/w wyrokiem przestępstwa przeciwko mieniu były podobnymi do rozboju na J. B., a nie upłynął jak dotąd okres 5 lat od zakończenia odbywania przez oskarżonego poprzednio orzeczonej kary pozbawienia wolności. Stąd też, prawidłowa kwalifikacja prawna jego zachowania wyrażona została przez art. 280 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk. Co do kary: Stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu jest wysoki. Swoim zachowaniem podsądny godził w istotne dobra pokrzywdzonej, jakim jest jej zarówno mienie, jak i wolność. Jego zachowanie nacechowane było zuchwałością. Sprawca bezwzględnie dążył do osiągnięcia celu. Jednocześnie działał z zaskoczenia dla pokrzywdzonej, świadomy swojej przewagi fizycznej w stosunku do starszej od niego kobiety, która w dość ustronnym miejscu nie mogła liczyć na pomoc przypadkowych osób. Wyrządzona szkoda pokrzywdzonej miała jednak nie tylko wymiar materialny ( pokrzywdzona nie odzyskała zdecydowanej większości skradzionego mienia ), ale i psychiczny, skoro po tym zdarzeniu pokrzywdzona przeżywała silne negatywne emocje. Jako okoliczność obciążająca poczytać należało oskarżonemu jego uprzednią karalność za przestępstwa przeciwko mieniu ( por. dane o karalności oskarżonego k. 125-126, odpis wyroków Sądów Rejonowych w L. i O. - k.139, 140, 147, 148-149, 168 ). Jedynymi okolicznościami łagodzącymi po stronie oskarżonego było częściowe przyznanie się do winy, które jednak nie miało istotnego wpływu na wyjaśnienie sprawy, wobec wymowy pozostałego materiału dowodowego. Mając powyższe względy na uwadze Sąd na podstawie art. 280 § 2 kk wymierzył oskarżonemu S. M. karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności na poczet, której, na podstawie art. 63 § 1 kk, zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 2 października 2012 roku, tj. od dnia zatrzymania ( k.20 ). W ocenie Sądu, wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności zaspokoi społeczne poczucie sprawiedliwości, stanowiąc adekwatną do popełnionego przestępstwa dolegliwość dla jego sprawcy. W społeczeństwie należy umacniać poczucie bezpieczeństwa publicznego, wyrażanego również poprzez nieuchronność realnej sankcji karnej dla niepoprawnych sprawców umyślnych przestępstw, przy których stosują groźbę użycia przemocy, przy użyciu niebezpiecznych dla zdrowia i życia narzędzi. Ponadto, należy podnieść, iż wcześniej stosowane wobec oskarżonego kary o łagodniejszym charakterze, nie odniosły oczekiwanego rezultatu w zakresie jego resocjalizacji. Mimo stosunkowo młodego wieku, oskarżony był już kilkakrotnie skazywany za przestępstwa przeciwko mieniu, a dotychczasowe oddziaływanie łagodniejszymi sankcjami karnymi nie zmieniły jego postawy życiowej. Co więcej, można tu mówić o pewnej eskalacji jego braku poszanowania do porządku prawnego, bowiem dopuścił się tym razem zbrodni. Stąd też, obecnie nie można wysnuwać wobec niego jakiejkolwiek pozytywnej prognozy kryminologicznej, która miałaby prowadzić do nieuzasadnionego korzystania z dobrodziejstw nadzwyczajnego złagodzenia kary, a tym bardziej zawieszenia jej wykonania. Celowe jest zatem odizolowanie oskarżonego, by osiągać efekty jego resocjalizacji w warunkach zakładu karnego. Sąd na podstawie art. 46 § 1 kk, także wobec stosownego wniosku pokrzywdzonej ( k.398 ), orzekł w pkt III wyroku, wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej J. B. kwoty 1.961,10 złotych. Na kwotę tą złożyły się: skradziona pokrzywdzonej J. B. kwota 1.600 złotych, kwota 70 euro stanowiąca równowartość 289,10 złotych oraz wartość skradzionego pokrzywdzonej łańcuszka w kwocie 72 złote.

Dodano: 27 lipca 2013, Opublikował(a): Grażyna Ciszewska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Kielach
Osoba, która wytworzyła informację: Marek Stempniak, Zofia Głębicka , Renata Malinowska
Data wytworzenia informacji: 15 lutego 2013