Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 sierpnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Cezary Klepacz

Sędziowie: SSO Mariusz Broda (spr.)

SSO Hubert Wicik

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Nawrot

po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2018 r. w Kielcach

na rozprawie

sprawy z powództwa M. P.

przeciwko (...) S.A. V. (...) w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Starachowicach

z dnia 9 lutego 2018 r. sygn. I C 326/15

1. uchyla zaskarżony wyrok w punkcie I (pierwszym) w części zasądzającej ustawowe odsetki za okres od dnia 22 czerwca 2014 roku do dnia 13 maja 2015 roku i w tym zakresie postępowanie umarza;

2. zasądza od M. P. na rzecz (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. kwotę 625 (sześćset dwadzieścia pięć) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt IICa 634/18

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9.02.2018r. Sąd Rejonowy w Starachowicach m.in. zasądził odsetki ustawowe z tytułu opóźnienia w spełnieniu świadczenia, począwszy od dnia 22.06.2014r. do dnia zapłaty. Podstawy faktyczne i prawne tej treści rozstrzygnięcia przedstawił w pisemnym uzasadnieniu (k. 397-405).

Wyrok w pkt. I, części zasądzającej odsetki ustawowe za opóźnienie od daty 22.06.2014r. – do dnia 14.05.2015r. zaskarżył pozwany. W wywiedzionej apelacji zarzucił naruszenie:

- art. 233 § 1 kpc i art. 232 kpc – poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i dowolne uznanie, że powód dochodzi odsetek od 14.05.2014r., a wskazanie w petitum pozwu daty 14.05.2015r. stanowi omyłkę pisarską,

- art. 321 kpc poprzez jego niezastosowanie i zasądzenie dochodzonej kwoty wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 22.06.2014r. do dnia zapłaty, w sytuacji, kiedy powód żądał ustawowych odsetek od dnia 14.05.2015r.

Wobec powyższego skarżący wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części i oddalenie powództwa w tym zakresie, nadto zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

Jednocześnie w uzasadnieniu apelacji brak zarzutów dotyczących zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie za okres od dnia 15.05.2015r.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna i jako taka podlegała uwzględnieniu w całości.

W pierwszej kolejności Sąd Okręgowy stwierdza, że pomimo takiej, a nie innej formuły oznaczenia zakresu zaskarżenia („ … w części - tj. w zakresie orzeczenia zawartego w pkt. I wyroku, tj. co do daty, od której Sąd zasądził ustawowe odsetki”), w istocie skarżący objął nim orzeczenie o odsetkach za okres od dnia 22.06.2014r. (skoro wskazał, że chodzi o datę początkową zasądzenia w/w odsetek), do dnia 13.05.2015r., (skoro, po pierwsze wyraźnie stwierdził, że chodzi tylko o datę początkową tego okresu, po drugie eksponuje datę 14.05.2015r. jako tą, od której powód rzeczywiście żądał w pozwie zasądzenia odsetek, po trzecie nie kwestionował prawidłowości ich zasądzenia od tej ostatniej daty, w szczególności nie zgłosił w apelacji jakichkolwiek zarzutów co do tej części rozstrzygnięcia. Wobec tego należało przyjąć, że zawarte w pkt. I zaskarżonego wyroku rozstrzygnięcie o odsetkach, za okres począwszy od dnia 14.05.2015r. jest prawomocne. Zatem przedmiot rozpoznania sprawy w postępowaniu apelacyjnym wyznacza jedynie zaskarżony wyrok co do odsetek za okres od dnia 22.06.2014r. do dnia 13.05.2015r.

Biorąc pod uwagę taki, a nie inny zakres zaskarżenia, skarżący ma rację o ile zarzuca naruszenie art. 321 kpc. Istotnie, nie było żadnych podstaw do wyprowadzenia wniosku, że powód domagał się także zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie za okres poprzedzający datę 14.05.2015r., skoro ponad wszelką wątpliwość sformułowane w pozwie żądanie wskazywało na dzień 14.05.2015r., jako datę rozpoczynającą okres dochodzenia odsetek ustawowych za opóźnienie w niniejszym postępowaniu. Tej treści wniosku nie zmienia zapis w uzasadnieniu pozwu – „Pozwany w dniu 14.05.2014r. zajął merytoryczne stanowisko w sprawie (…) i od tej daty zasadnym jest naliczenie odsetek (…)”. Trafna pozostaje uwaga skarżącego, że to ten ostatni zapis – zawarty w uzasadnieniu pozwu, co do daty, w której pozwany miał zająć merytoryczne stanowisko w sprawie, a która zdaniem powoda miała uzasadniać także i początek okresu, za który ten ostatni domagał się odsetek, należało potraktować jako omyłkę pisarską powoda, a nie w kategoriach omyłki pisarskiej postrzegać datę wskazaną wprost w samym żądaniu pozwu. Rzeczywiście stwierdzenie w uzasadnieniu pozwu, że pozwany zajął merytoryczne stanowisko w sprawie w dniu „14.05.2014r.” , a nie 14.05.2015r., było bezpodstawne, skoro samo zgłoszenie szkody nastąpiło w dniu 9.05.2014r. (k.49-50), a nie jak wskazuje w apelacji pozwany – w dniu 19.05.2014r. Z tej ostatniej daty pochodzi natomiast odpowiedź jaką Ubezpieczyciel zdołał dopiero otrzymać od Policji (k.48), pytając o sam wypadek. Niespornie pozwany zajął merytoryczne stanowisko w sprawie dopiero w dniu 14.05.2015r. Skoro tak, to odpada podstawa, z której Sąd Rejonowy wyprowadził wniosek co do omyłkowego charakteru zapisu w żądaniu pozwu odnośnie daty, od której powód domagał się odsetek ustawowych za opóźnienie. Innymi słowy rozumowanie Sądu Rejonowego w tym zakresie okazało się wadliwe, prowadząc do błędnej identyfikacji przedmiotowych granic żądania pozwu, o ile Sąd pierwszej instancji doszedł do wniosku, że obejmują one także zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie za okres od dnia 22.06.2014r. (od której faktycznie zostały zasądzone) do dnia 13.05.2015r., tj. bezpośrednio poprzedzającego datę początkową wyraźnie wskazaną w żądaniu pozwu. Następstwem tego było rozstrzygnięcie w tej części z rażącą obrazą art. 321 kpc, co oczywiście polegało na naruszeniu zakazu wyrokowania co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem pozwu.

Nie znajduje natomiast uzasadnienia zarzut naruszenia art. 233 § 1 kpc i art. 232 kpc. Z całą pewnością identyfikacja granic żądania pozwu, nie pozostaje efektem oceny materiału dowodowego i jej wyników. Są to dwa zupełnie różne zagadnienia. Natomiast prawidłowe odczytanie przedmiotowych granic żądania pozwu może mieć jedynie znaczenie dla właściwego zidentyfikowania granic postępowania dowodowego, bo to ostatnie winno być determinowane obiektywnie postrzeganymi potrzebami procesowymi, które niewątpliwie każdorazowo są pochodną przedmiotowych granic żądania pozwu.

W tym stanie rzeczy, skoro wydanie wyroku w zaskarżonej części było niedopuszczalne, to Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 3 kpc w zw. z art. 355 § 1 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc orzekł jak w pkt. 1 sentencji.

Orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego (obejmujących koszt zastępstwa procesowego w kwocie 450 zł oraz opłatę od apelacji w kwocie 175 zł) znajduje uzasadnienie w treści art. 98 § 1 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc oraz § 2 pkt. 3, § 10 ust. 1 pkt. 1 rozp. M.. Spr. z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804).

SSO Mariusz Broda SSO Cezary Klepacz SSO Hubert Wicik