Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Kośka

Sędziowie: SO Ewa Piątkowska-Bidas (spr.)

SO Barbara Dziewięcka

Protokolant: protokolant sądowy Agnieszka Baran

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2013 r. w Kielcach

sprawy z powództwa W. Ż.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Skarżysku - Kamiennej

z dnia 20 czerwca 2013 r., sygn. I C 742/12

zmienia zaskarżony wyrok w punkcie II (drugim) i nie obciąża W. Ż. kosztami procesu, oddala apelację w pozostałej części.

II Ca 1117/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2013 r. Sąd Rejonowy w Skarżysku-Kamiennej oddalił powództwo W. Ż. przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W. o zapłatę oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 4264,73 zł tytułem kosztów postępowania.

Sąd poczynił ustalenia jak w motywach tego orzeczenia , a w szczególności uznał , że małoletni W. Ż. , który w dniu 15. IV 2011 r. został potrącony przez samochód marki R. i doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy , wstrząśnienia mózgu, krwiaka podskórnego w okolicy czołowej , otarć naskórka policzka lewego , padaczki pourazowej i cerebrastenii pourazowej w 55 % przyczynił się do zajścia . Jest bowiem bezsporne , że nie zachowując należytej ostrożności wszedł na jezdnię, poza oznaczonym przejściem dla pieszych , z dala od skrzyżowania i bezpośrednio prze nadjeżdżającym pojazdem.

W tej sytuacji dotychczas wypłacone przez stronę pozwaną zadośćuczynienie w kwocie 9450 zł ,nawet gdyby uznać brak po stronie powoda odpowiedzialności za szkodę z uwagi na jego wiek, przekracza nawet wysokość należnego.

Apelację od tego wyroku wywiódł powód i zarzucił naruszenie prawa materialnego – art. 435, 436 kc w zw. z art. 426 kc poprzez ich niezastosowanie i przyjęcie iż przesłanką egzoneracyjną zwalniającą kierującego samochodem od odpowiedzialności jest zachowanie małoletniego , który nie ukończył 13 lat, art. 362 kc przez błędną wykładnię , polegającą na nieuwzględnieniu okoliczności w tym niemożności przypisania winy poszkodowanemu i nie dokonaniu porównania niebezpieczeństwa z jakim łączy się korzystanie z pojazdu a rozmiarem i wagą uchybień poszkodowanego oraz naruszenie art. 102 kpc poprzez jego niezastosowanie w szczególnych okolicznościach w jakich znajduje się powód.

Reasumując skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i zasądzenie od pozwanej na jego rzecz 20550 zł oraz kosztów postępowania za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest jedynie zasadna co do wniosku o nieobciążanie powoda kosztami postępowania, a w pozostałym zakresie na uwzględnienie nie zasługuje , bowiem rozstrzygnięcie Sądu I instancji nie budzi zastrzeżeń.

Należy się zgodzić z apelującym jedynie o tyle , że brak jest podstaw do przypisywania powodowi odpowiedzialności za przedmiotowe zdarzenie , bowiem w chwili jego wystąpienia miał 9 lat, a więc okoliczność , że jak wynika z opinii biegłego przyczyn wypadku należy wyłącznie upatrywać w jego zachowaniu (k. 105) nie ma w niniejszym postępowaniu znaczenia .

Trudno także , jak to chce apelujący, odpowiedzialnością obciążyć kierującego samochodem, bowiem jak wynika z tejże opinii kierowcy nie można przypisać naruszenia zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Mimo tych okoliczności należy ocenić prawidłowość zaskarżonego orzeczenia w kontekście zaistniałej szkody.

Otóż małoletni doznał w zajściu ustalonych przez Sąd obrażeń, z tym że najpoważniejszym była padaczka pourazowa – 4 napady w lipcu 2011 r. , wymagające ingerencji lekarskiej i podawania leków , ale jak wynika z opinii biegłego neurologa biorąc pod uwagę fakt , że napady padaczkowe po włączeniu leczenia nie występują, to po okresie 2, 3 lat powód może być uznany za wyleczonego i jedynym ograniczeniem jakie istnieje jest to , że poszkodowany powinien być zwolniony z ćwiczeń na równoważni i na wysokości ( k. 73).

Jest bezsporne , że powód otrzymał od pozwanego kwotę 9450 zł , którą nie można uznać za niską i w ocenie Sądu II instancji stanowi ona zadośćuczynienie adekwatne do doznanej przez skarżącego krzywdy.

Natomiast należy zgodzić się z apelacją , że w niniejszym przypadku istnieją podstawy do zastosowania w odniesieniu do kosztów postępowania art. 102 kpc biorąc pod uwagę specyfikę przedmiotowych roszczeń oraz fakt , że obciążenie powoda dolegliwością finansową w postaci niemałej kwoty spowoduje znaczne zmniejszenie uzyskanego przez niego a adekwatnego do wysokości krzywdy zadośćuczynienia.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji wyroku z mocy art. 386§1 i 385 kpc.

SSO E. Piątkowska - Bidas SSO M. Kośka SSO B. Dziewięcka