Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

POSTANOWIENIE

Dnia 4 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach – II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Rafał Adamczyk (spr.)

Sędziowie: SSO Anna Pać - Piętak

SSO Hubert Wicik

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2017 r. w Kielcach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku R. K.

z udziałem J. K. (1), J. K. (2), I. K., Z. W., S. Ł. i E. K.

o stwierdzenie nabycia spadku po J. K. (3)

na skutek apelacji uczestniczki I. K. od postanowienia Sądu Rejonowego
w Jędrzejowie z dnia 11 lipca 2017 r., sygn. akt I Ns 289/16

postanawia:

odrzucić apelację.

SSO Anna Pać - Piętak SSO Rafał Adamczyk SSO Hubert Wicik

UZASADNIENIE

Zarządzeniem, doręczonym uczestniczce I. K. w dniu
15 września 2017 r., została ona wezwana do usunięcia braków formalnych apelacji
poprzez wskazanie wniosków apelacji, tj. czy domaga się zmiany zaskarżonego postanowienia, a jeżeli tak, to w jakim zakresie, czy też jego uchylenia i przekazania
sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji oraz do uzasadnienia wniosków apelacji – w piśmie złożonym w siedmiu egzemplarzach, w terminie siedmiu
dni, pod rygorem odrzucenia apelacji (k. 371).

W dniu 19 września 2017 r. (data złożenia pisma w placówce pocztowej
operatora wyznaczonego) I. K. wniosła pismo, w którym podała,
że spadkodawczyni J. K. (3) „odpisała” skarżącej pole wraz z budynkami
o powierzchni 1,45 ha, I. K. otrzymała akt własności ziemi w 1972 r., który
nie był przez nikogo zaskarżony do 1981 r. Uczestniczka oświadczyła, iż „nie wyraża
zgody na żaden spadek po matce J. K. (3)” i domaga się, by „Sąd nie robił spadku
po matce”, bo jak żyła, to wszystko „odpisała” I. K..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja podlega odrzuceniu.

Stosownie do art. 368 § 1 k.p.c., apelacja powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, a ponadto zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest on zaskarżony w całości czy w części; zwięzłe przedstawienie zarzutów; uzasadnienie zarzutów; powołanie, w razie potrzeby, nowych faktów i dowodów oraz wykazanie, że ich powołanie w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji nie było możliwe albo że potrzeba powołania się na nie wynikła później; wniosek o zmianę lub o uchylenie wyroku z zaznaczeniem zakresu żądanej zmiany lub uchylenia. Przepis ten stosuje się
odpowiednio do apelacji od postanowień co do istoty sprawy, wydawanych
w postępowaniu nieprocesowym (art. 13 § 2 k.p.c.). Ponadto, stosownie
do art. 128 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., do pisma procesowego należy dołączyć
jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich uczestniczącym w sprawie
osobom.

Dopełnienie wymagań formalnych apelacji determinuje dopuszczalność jej rozpoznania przez sąd drugiej instancji oraz określa zakres rozpoznania. Do warunków konstrukcyjnych apelacji należy także obowiązek zamieszczenia w tym środku odwoławczym wniosku o zmianę lub uchylenie wyroku (postanowienia co do istoty sprawy), z zaznaczeniem żądanej zmiany lub uchylenia (art. 368 § 1 pkt 5 k.p.c.).
Wiąże się on nie tylko z potrzebą dokładnego określenia granic apelacji, ale również
z koniecznością stwierdzenia, jeśli zaskarżenie dotyczy tylko części orzeczenia sądu pierwszej instancji, w jakim zakresie wyrok (postanowienie co do istoty sprawy) uprawomocnił się. Wniosek apelującego w tej kwestii musi być sprecyzowany
przez określenie na czym ma polegać zmiana, czyli jakiego rozstrzygnięcia domaga się skarżący. Granice rozpoznania sprawy przez sąd drugiej instancji wyznacza zakres zaskarżenia oraz wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z zaznaczeniem zakresu żądanej zmiany lub uchylenia, które powinny się pokrywać w całości. Jeżeli zakres przedmiotowy zaskarżenia orzeczenia sądu pierwszej instancji jest szerszy od zakresu przedmiotowego wniosku apelacyjnego, apelacja nie spełnia wymagań określonych
w art. 368 § 1 pkt 1 i 5 k.p.c. i podlega odrzuceniu (por. uchwałę Sądu Najwyższego
z dnia 26 kwietnia 2007 r., III CZP 20/07, OSNC 2008/6/61 oraz postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 30 sierpnia 2006 r., II CZ 53/06, LEX nr 607260 i z dnia 4 października 2006 r., II CZ 65/06, LEX nr 607262). Wobec tego braki,
niedokładności lub sprzeczności we wskazaniu granic zaskarżenia oraz zaznaczeniu
zakresu żądanej zmiany lub uchylenia kwestionowanego orzeczenia stanowią
okoliczność uniemożliwiającą nadanie apelacji właściwego biegu.

Z treści apelacji nie wynikało, czy I. K. zaskarżyła postanowienie Sądu Rejonowego w całości, czy w części dotyczącej orzeczenia o dziedziczeniu
gospodarstwa rolnego i jakiego rozstrzygnięcia domagała się skarżąca od Sądu odwoławczego. Oświadczenia zawarte w piśmie wniesionym w dniu
19 września 2017 r. nadal nie są jednoznaczne i nie wyjaśniają, w jakim zakresie
zostało zaskarżone orzeczenie Sądu pierwszej instancji i czy uczestniczka wnosi
o zmianę, czy o uchylenie postanowienia i w jakim zakresie. Analiza twierdzeń apelacji
i pisma mającego stanowić usunięcie jej braków może prowadzić do różnych konkluzji
w tym przedmiocie – skarżąca wyraża niezadowolenie z tego, że Sąd orzekał
o gospodarstwie rolnym, zdaje się negować, iż wchodziło ono w skład spadku,
być może kwestionuje tylko kwalifikacje R. K. do dziedziczenia gospodarstwa rolnego albo też nie zgadza się z całym orzeczeniem o stwierdzeniu
nabycia spadku – przy czym nie wiadomo, jakiego rozstrzygnięcia oczekuje I.
K. od Sądu Okręgowego. Niepodanie tych elementów uniemożliwia nadanie biegu apelacji. Sąd nie może sam uzupełnić luk dotyczących wymogów konstrukcyjnych
apelacji, a następnie rozpatrywać taki środek odwoławczy. Każde z wymagań
formalnych, wyszczególnionych w art. 368 § 1 pkt 1 do 5 k.p.c. ma samodzielny zespół swoistych cech, które w apelacji powinny być jednoznacznie oznaczone (por. uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2017 r., IV CZ 124/16, LEX nr 2281264).

Ponadto, uczestniczka złożyła pismo mające usuwać braki formalne apelacji w jednym egzemplarzu, zamiast żądanych siedmiu. Do pisma będącego odpowiedzią na wezwanie do usunięcia braków apelacji, nie stosuje się, w odniesieniu do skutków niewywiązania się z nałożonego obowiązku, art. 130 § 1 i 2 k.p.c., ponieważ taką
możliwość wyłączył art 370 k.p.c. Braki formalne pisma mającego uzupełniać apelację
nie podlegają procedurze naprawczej. Nieusunięciem braków apelacji jest zarówno niewykonanie wezwania, jak i nieprawidłowe jego wykonanie, skutkujące odrzuceniem apelacji na podstawie art. 370 k.p.c. (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia
29 lipca 2003 r., III PZP 10/03, OSNP 2004/3/43).

Stosownie do art. 373 k.p.c., sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu
niejawnym apelację, jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez sąd pierwszej instancji. Jeżeli dostrzeże braki, do których usunięcia strona nie była wezwana, zażąda ich usunięcia.
W razie nieusunięcia braków w wyznaczonym terminie apelacja ulega odrzuceniu.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy na podstawie 373 k.p.c.
w zw. z art. 370 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. odrzucił apelację wniesioną przez I. K..

SSO Anna Pać - Piętak SSO Rafał Adamczyk SSO Hubert Wicik

ZARZĄDZENIE

(...)

- (...)

- (...)