Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Adam Kabziński

Sędziowie: SSO Marcin Chałoński (spr.)

SSO Artur Polut

Protokolant: sekr.sądowy Katarzyna Komosa

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Renaty Orłowskiej

po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2015 roku

sprawy T. K., J. P., E. J. i Ł. K.

oskarżonych o przestępstwa z art. 223 § 1 kk i inne

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 23 października 2014 roku sygn. akt XII K 1291/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że z opisu czynu zarzucanego a następnie przypisanego oskarżonym eliminuje stwierdzenie: „z dwoma nieustalonymi mężczyznami”;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  kosztami procesu związanymi z apelacją prokuratora obciąża Skarb Państwa.

IX K a 33/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 23 października 2014 roku w sprawie sygn. Ak XII K 1291/13 Sąd Rejonowy w Kielcach uznał oskarżonych T. K., J. P., E. J. i Ł. K. za winnych popełnienia czynu polegającego na tym, że w dniu 14 października 2013 roku w R., gmina P., województwa (...), działając wspólnie i w porozumieniu oraz z dwoma nieustalonymi mężczyznami w bezpośrednim zamiarze uszkodzenia ciał dopuścili się czynnej napaści na umundurowanych funkcjonariuszy Policji asp. A. S. (1) i asp. W. K. z Komisariatu Policji w C. podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych poprzez rzucanie w nich kierunku kamieniami, lecz zamierzonego celu nie osiągnęli i nie spowodowali u nich obrażeń ciał wobec stosowania przez funkcjonariuszy uników ciałem, to jest przestępstwa z art. 223 § 1 k.k. i za ten czyn na podstawie art. 223 § 1 k.k. wymierzył im kary po 1 roku pozbawienia wolności.

Poza tym uznał oskarżonych T. K., J. P., E. J. i Ł. K. za winnych tego, że w czasie i miejscu jak w punkcie I znieważyli funkcjonariuszy Komisariatu Policji w C. asp. A. S. (2) i asp. W. K. słowami uznanymi powszechnie za obelżywe podczas pełnienia przez nich obowiązków służbowych związanych z podjętą wobec nich interwencją to jest przestępstwa z art. 226 § 1 k.k. i za ten czyn, na podstawie art. 226 § 1 k.k. wymierzył im kary po 50 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych.

Nadto wspomnianym wyrokiem uznano oskarżonych J. P. i T. K. za winnych tego, że w czasie i miejscu jak w punkcie I działając wspólnie i w porozumieniu poprzez rzucanie kamieniami, kopanie i uderzanie rękami uszkodzili w ten sposób samochód służbowy O. (...) numer rejestracyjny (...) powodując w ten sposób zarysowanie warstwy lakieru na pokrywie silnika, lewym tylnym błotniku, lewym słupku, wgniecenia pokrywy silnika, pęknięcia szyby i przedniego reflektora lewego powodując straty w wysokości 550, 47 złotych na szkodę Komendy Wojewódzkiej Policji w K., to jest przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. i za ten czyn na podstawie art. 288 § 1 k.k. wymierzono im kary po 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. wspomnianym wyżej wyrokiem Sąd Rejonowy w Kielcach orzeczone wobec oskarżonego J. P. i T. K. kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył im kary łączne po 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Poza tym na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt.1 k.k. w stosunku do oskarżonych T. K., J. P., E. J., zaś na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 2 k.k. w stosunku do oskarżonego Ł. K. wykonanie wymierzonych kar pozbawienia wolności wspomnianym wcześniej oskarżonym warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 lata, oddając oskarżonego Ł. K. w powyższym okresie próby w oparciu o art. 73 § 2 k.k. pod dozór kuratora sądowego;

Na podstawie z kolei art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonych J. P. i T. K. obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz Komendy Wojewódzkiej Policji w K. kwotę po 275, 23 złotych od każdego z nich.

Poza tym na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonym T. K., J. P., E. J. i Ł. K. na poczet orzeczonej im w punkcie II wyroku kary grzywny okres zatrzymania w sprawie od dnia 14.10.2013 r. do dnia 15.10.2013 r. uznając karę grzywny za uiszczoną do wysokości 4 stawek dziennych.

Wreszcie na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonych E. J. i Ł. K. kwotę 370 złotych, zaś od oskarżonych J. P. i T. K. kwotę 490 złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Apelację od tego wyroku, na podstawie art. 425 § 1 k.p.k. i art. 444 k.p.k., zaskarżając orzeczenie na niekorzyść oskarżonych T. K., J. P., E. J. i Ł. K. w części dotyczącej orzeczenia o winie, wywiódł prokurator i na podstawie art. 438 pkt.2 k.p.k. zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił obrazę przepisów postępowania mających wpływ na treść wydanego orzeczenia, a to przepisów art. 413 § 2 pkt.1 k.p.k. polegającej na przyjęciu przez Sąd I instancji w zaskarżonym wyroku w opisie zarzutu I, iż oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu z dwoma nieustalonymi mężczyznami, podczas gdy opis tego zarzutu w akcie oskarżenia nie zawierał określenia działania przez oskarżonych wspólnie i w porozumieniu z dwoma nieustalonymi mężczyznami.

Na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie z opisu czynu zarzucanego oskarżonym w punkcie I wyroku, iż działali wspólnie z dwoma nieustalonymi mężczyznami.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja prokuratora jest w sposób oczywisty zasadna, bowiem Sąd Rejonowy w zaskarżonym wyroku, w części wstępnej tegoż przywołując opis czynu pierwszego zarzuconego oskarżonym T. K., E. J., J. P. i Ł. K. zawarł stwierdzenie: "z dwoma nieustalonymi osobami".

Analiza akt sprawy jednoznacznie wskazuje, iż co do czynu I zarzuconego oskarżonym w akcie oskarżenia jaki wpłynął do Sądu I instancji jako pierwszy takie stwierdzenie się znalazło ( k. 167 t. I ), jednakże Sąd zwrócił akt oskarżenia prokuratorowi w trybie art. 337 § 1 k.p.k. ( k. 174 t. I ) - z przyczyn formalnych dla uzupełnienia braków. W wykonaniu zarządzenia Sądu Rejonowego prokurator wniósł właściwy akt oskarżenia, który następnie odczytał na pierwszym terminie rozprawy oraz w toku postępowania go popierał. Zatem nie ulega wątpliwości, iż oskarżył on T. K., E. J., J. P. i Ł. K. o czyny szczegółowo w nim opisane. Co do czynu pierwszego zarzucił on bowiem wymienionym popełnienie przestępstwa z art. 223 § 1 k.k. polegającego dokładnie na tym, iż: "w dniu 14 października 2013 roku w R., gmina P., województwa (...), działając wspólnie i w porozumieniu ( … )" ( k. 175 verte t. I ), nie znalazło się zatem w opisie czynu pierwszego stwierdzenie: "z dwoma nieustalonymi mężczyznami".

Tymczasem Sąd Rejonowy za pewne przez pomyłkę opisując w części wstępnej orzeczenia czyn I zarzucony oskarżonym opisał go jak w pierwotnej wersji aktu oskarżenia, jaki ostatecznie nie został wniesiony, a następnie nie był popierany przez oskarżyciela posiłkowego. W konsekwencji przypisał oskarżonym popełnienie pierwszego przestępstwa ale nie takiego, jakie zarzucił prokurator.

Tę ewidentną pomyłkę, jakiej nie można traktować jako omyłkę pisarską, dotyczy bowiem istoty opisu czynu najpierw zarzuconego, a w efekcie przypisanego oskarżonym, trzeba było wyeliminować.

Dlatego też biorąc powyższe pod uwagę Sąd Odwoławczy, na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. i art. 456 k.p.k. zmienił zaskarżony wyrok eliminując z opisu czynu zarzuconego oskarżonym w punkcie I aktu oskarżenia stwierdzenie: „ z dwoma nieustalonymi mężczyznami”, w pozostałem zakresie zaskarżony wyrok utrzymując w mocy i dlatego orzekł jak w wyroku.

O kosztach sądowych za II instancję orzeczono na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k.

SSO Artur Polut SSO Adam Kabziński SSO Marcin Chałoński