Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 36/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 26 września 2024 r., II K 1172/23

0.1.Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.Granice zaskarżenia

0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.0.1.Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.Ustalenie faktów

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.1.Ocena dowodów

0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej P. G. (1) zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1.  Rażącą niewspółmierność orzeczonego na podstawie art. 46 § 1 k.k. zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonej P. G. (1) w kwocie 3000 zł gdzie suma taka pozostaje oderwana od rzeczywistych cierpień oskarżycielki posiłkowej, albowiem przestępcze zachowania oskarżonego spowodowały u oskarżycielki, będącej dla niego osobą najbliższą, uszczerbek na zdrowiu zarówno fizycznym jak i psychicznym, gdyż A. G. (1) dokonując oddziaływania na poczucie godności i wolności pokrzywdzonej, a także ich fizycznych, niezgodnych z wolą i niepożądanych doznań, spowodował bezpośrednie oddziaływanie na stan zdrowia psychicznego P. G. (1), a jego działania występowały przez dłuższy czas, miały miejsce w obecności małoletnich dzieci, co przyniosło znaczne pokrzywdzenie oskarżycielki w sferze psychicznej i fizycznej, toteż należna jej kwota zadośćuczynienia winna kształtować się na znacznie wyższym poziomie, także jeśli wziąć pod uwagę brak przeprosin i skruchy ze strony oskarżonego, którego postawa pozostaje niewzruszona,

2.  Brak orzeczenia środka w postaci poddania się terapii uzależnień, w postaci uzależnienia od alkoholu, gdzie w przedmiotowej sprawie, zdaniem strony skarżącej skuteczne cele kary zostaną osiągnięte poprzez nałożenie na oskarżonego obowiązku poddania się terapii, bowiem w wyniku jej odbycia oskarżony zdobędzie, bądź pogłębi wiedzę na temat uzależnienia od alkoholu i nauczy się umiejętności powstrzymywania od picia. Ponadto to terapia ułatwi oskarżonemu identyfikację choroby alkoholowej, rozpoznawanie i rozbrajanie mechanizmu nałogowego, regulowania uczuć, zwiększy umiejętności dostrzegania własnych problemów, a także świadomości wpływu własnej pracy na przebieg zdrowia. Udział A. G. (1) w terapii zapewne u świadomi mu także destrukcyjny wpływu na przebieg pracy zawodowej i stan jego zdrowia oraz spowoduje ugruntowanie wiedzy i umiejętności zasad utrzymywaniu abstynencji, zmianę dotychczasowego stylu życia, a także planowanie przyszłości bez alkoholu. Podkreślenia wymaga także fakt, iż nie ulega wątpliwości, że A. G. (1) dopuścił się zarzucanych mu czynów w związku z uzależnieniem od alkoholu, a on sam neguje potrzebę leczenia tego schorzenia,

3.  Brak orzeczenia przez Sąd środka karnego w postaci zakazu zbliżania się oskarżonego do pokrzywdzonej, co wynika z przyjęcia przez Sąd Rejonowy w Kielcach niewłaściwych przesłanek negatywnych co do niezasadności tego środka przy jednoczesnym pominięciu, funkcji ochronnej takiego rozwiązania, gdzie ma ono na celu zabezpieczyć ofiary przestępstwa, w szczególności przed ponownym popełnieniem przez skazanego przestępstwa z użyciem przemocy, co w realiach przedmiotowej sprawy jawi się jako prawdopodobne biorąc pod uwagę dotychczasową postawę oskarżonego,

4.  Rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisów prawa karnego procesowego, a mianowicie art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k., art. 457 § 3 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 i 2 oraz § 2 k.p.k. polegające na zaniechaniu dokonania przez sąd odwoławczy szczegółowej i kompleksowej analizy całokształtu ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, w perspektywie zastosowania przepisów art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 445 § 1 k.c. i ustalenie nieodpowiedniej kwoty zadośćuczynienia za doznana przez oskarżycieli posiłkowych krzywdy, poprzez nieuwzględnienie w sposób należyty wszystkich okoliczności sprawy, mających istotne znaczenie dla określenia wysokości tej kwoty, podczas gdy kompleksowa ocena materiału dowodowego, uwzględniająca zasady prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a także oparcie się na właściwych elementach wyznaczających wysokość zadośćuczynienia, w tym biorąc pod uwagę nieodwracalne skutki przestępczego działania A. G. (1), wyrażające się w spowodowaniu u pokrzywdzonych uszczerbku na zdrowiu fizycznym i psychicznym, rodzą na przyszłość nieodwracalne zmiany w ich życiu rodzinnym, osobistym oraz funkcjonowaniu w społeczeństwie. Prowadzi to do wniosku, że przyznane pokrzywdzonym zadośćuczynienie jest rażąco niskie i nie spełnia swoich celów kompensacyjnych.

5.  Naruszenie przepisu tj. § 11 ust. 1 pkt 1 i § 11 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 12 ust.3 w zw. z § 17 pkt 1 i w zw. z § 15 ust. 1 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, polegające na niezasadnym obniżeniu kwoty z tytułu na rzecz P. G. (1) z żądanych 2460 zł do 1680 zł, podczas gdy złożony wniosek pozostawał zgodny z faktycznym udziałem pełnomocnika profesjonalnego oskarżycieli oraz pozostawał uprawniony w świetle przepisów przywołanego rozporządzenia, a nadto także przyznana kwota pozostaje oderwana od treści rozporządzenia i rzeczywistego nakładu pracy pełnomocnika.

Pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych D. W. (1) i D. W. (2) zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

6.  Rażącą niewspółmierność orzeczonego na podstawie art. 46 § 1 k.k. zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonej D. W. (1) i D. W. (2) w kwotach po 500 zł gdzie suma taka pozostaje oderwana od rzeczywistych krzywd i cierpień jakie ww. doznali na skutek działań A. G. (1), w tym ich intensywności, społecznej szkodliwości, dolegliwości i dokuczliwości dla oskarżyciela posiłkowego, toteż zasadną pozostaje kwota zgodna z wnioskiem oskarżycieli posiłkowych,

7.  Niesłuszne niezastosowanie środka w postaci zakazu zbliżania A. G. (2) do D. W. (1) i D. W. (2), pomimo że takie rozwiązanie zagwarantuje każdemu z oskarżycieli posiłkowych pełną wolność od zagrożenia ze strony A. G. (1), które w ocenie apelantów nadal pozostaje aktualne i rzeczywiste, jeśli wziąć pod uwagę jego całkowity brak krytycyzmu co do zajść z przeszłości, negatywny stosunek do D. W. (1) i D. W. (2), a także jeśli wziąć pod uwagę całość okoliczności przedmiotowych i podmiotowych przedmiotowej sprawy,

8.  Naruszenie przepisu tj. § 11 ust. 1 pkt 1 i § 11 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 12 ust.3 w zw. z § 17 pkt 1 i w zw. z § 15 ust. 1 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, polegające na niezasadnym obniżeniu kwoty z tytułu na rzecz D. W. (1) i D. W. (2) z żądanych 2460 zł do 1680 zł, podczas gdy złożony wniosek pozostawał zgodny z faktycznym udziałem pełnomocnika profesjonalnego oskarżycieli oraz pozostawał uprawniony w świetle przepisów przywołanego rozporządzenia, a nadto także przyznana kwota pozostaje oderwana od treści rozporządzenia i rzeczywistego nakładu pracy pełnomocnika.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacje oskarżycieli posiłkowych nie zasługują na uwzględnienie.

Zarzuty dotyczące rażącej niewspółmierności orzeczonego zadośćuczynienia nie zasługują na uwzględnienie.

Zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę stanowić ma bowiem przybliżony ekwiwalent za doznaną przez pokrzywdzonego szkodę niemajątkową (krzywdę), a zatem powinno ono wynagrodzić doznane przez pokrzywdzonego cierpienia, utratę radości życia oraz ułatwić mu przezwyciężenie ujemnych przeżyć psychicznych. Celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej wyrażającej się krzywdą w postaci cierpień fizycznych i psychicznych, dlatego ustalając kwotę zadośćuczynienia należy mieć na uwadze rozmiar cierpień fizycznych wynikłych bezpośrednio z zachowania się sprawcy, jak i dolegliwości bólowe powstałe w następstwie urazu oraz leczenia (por. wyrok SN z dnia 10 maja 1994 r., WR 75/94, OSNKW 1994, nr 7-8, poz. 46). Przy ustalaniu zadośćuczynienia trzeba również uwzględniać: rodzaj naruszonego dobra, rozmiar krzywdy, stopień winy sprawcy, przyczynienie się pokrzywdzonego do szkody, wiek pokrzywdzonego.

Zasadniczym kryterium decydującym o wysokości należnego zadośćuczynienia stanowi zatem przede wszystkim rozmiar (zakres) doznanej przez pokrzywdzonego krzywdy, a niewymierny charakter takiej krzywdy sprawia, że ocena w tej mierze winna być dokonywana na podstawie całokształtu okoliczności sprawy. O wysokości zadośćuczynienia decyduje zatem sąd po szczegółowym zbadaniu wszystkich okoliczności sprawy, kierując się podstawową zasadą, że przyznane zadośćuczynienie powinno przedstawiać realną wartość dla pokrzywdzonego.

Szkoda majątkowa, jaka ma zostać zrekompensowana, winna wynikać jedynie z czynu przypisanego oskarżonemu i jego następstw.

Przypomnieć zaś należy, że oskarżony nie spowodował u pokrzywdzonych żadnych poważnych obrażeń ciał.

Mając na uwadze powyższe rozważania uznać należy, iż zadośćuczynienie za doznane

krzywdy w kwocie 3000 zł na rzecz P. G. (1) czy po 500 zł na rzecz D. W. (1) i D. W. (2) nie jest kwotami zbyt niskimi w realiach zdarzeń i krzywdy

którą ponieśli pokrzywdzeni.

Nie zasadny jest również zarzut braku orzeczenia środka karnego w postaci zakazu zbliżania się wobec pokrzywdzonych.

Zasadnie Sąd I instancji nie orzekł o zakazie zbliżania się do pokrzywdzonych.

Słusznie Sąd wskazał, że zachowanie oskarżonego w stosunku pokrzywdzonych D. W. (1) i D. W. (2) było incydentem w dotychczasowym zachowaniu się oskarżonego. Ponadto pokrzywdzeni i oskarżony nie mieszkają razem.

Słusznie również Sąd Rejonowy nie uwzględnił wniosku o zakaz zbliżania i kontaktowania się przez oskarżonego w stosunku do P. G. (1).

Wskazać należy, że zakaz zbliżania się powinien być orzekany przede wszystkim ze względu na prewencję indywidualną. Zakaz zbliżania się nie ma charakteru bezwzględnego w tym

sensie, że nie obejmuje zbliżeń usprawiedliwionych (uzasadnionych), do których należy

zaliczyć w szczególności zbliżenia związane ze sprawowaniem władzy rodzicielskiej nad

wspólnymi dziećmi.

W przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy wskazał, że oskarżony i pokrzywdzona pozostają małżeństwem. Posiadają oni wspólnie dwoje małoletnich dzieci, które potrzebują wzmożonej opieki. Sąd Okręgowy nie dopatrzył się okoliczności, które by przemawiały za orzeczeniem zakazu zbliżania się i kontaktowania.

Nie zasługuje również na uwzględnienie zarzut braku orzeczenia środka w postaci poddania się terapii uzależnień.

W ocenie Sądu wystarczające było zobowiązanie oskarżonego na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. do powstrzymania się od nadużywania alkoholu.

Nie zasadne są również zarzuty dotyczące naruszenia przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Prawidłowa wykładnia § 15 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie prowadzi do wniosku, że w przypadku ustalania wysokości opłat za czynności adwokackie przed organem wymiaru sprawiedliwości (stanowiący podstawę do zasądzenia zwrotu kosztów zastępstwa prawnego) sąd ograniczony jest nie tylko limitem wynikającym z tego przepisu (tj. sześciokrotności stawki minimalnej w przypadku sprawy wynikającej z przeprowadzenia rozprawy) lecz jest zobowiązany do przeprowadzenia kontroli w celu ustalenia czy wysokość wydatków poniesionych przez stronę, która zwrotu się domaga, jest adekwatna w realiach tej sprawy przy uwzględnieniu kryteriów enumeratywnie wskazanych w przepisie § 15 ust. 3 rozporządzenia, a w przypadku ustalenia, że jest zawyżona, zobowiązany jest do obniżenia wysokości takiej opłaty zgodnie z tymi wyznacznikami (tak Sąd Apelacyjny w Krakowie w postanowieniu z dnia 4 lipca 2019 r. II AKz 353/19, Lex nr 2757909, w postanowieniu z dnia 11 kwietnia 2019 r., II AKz 171/19, Lex nr 2738932).

Wniosek

Pełnomocnik oskarżycieli posiłkowej P. G. (1) wniósł o zmianę:

1.  punktu X zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie na rzecz pokrzywdzonej kwoty 20 000 zł tytułem zadośćuczynienia,

2.  punktu IX zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec A. G. (1) środka karnego w postaci obowiązku poddania się terapii uzależnień,

3.  orzeczenie wobec A. G. (1) zakazu zbliżania się do oskarżycielki posiłkowej na odległość 10 metrów na okres 3 lat,

4.  przyznanie na rzecz pełnomocnika pokrzywdzonych kosztów zastępstwa procesowego według stanowiska przez niego prezentowanego,

5.  punktu XIII poprzez zasądzenie na rzecz oskarżycielki posiłkowej kwoty 2460 zł.

Pełnomocnik D. W. (1) i D. W. (2) wniósł o:

1.  zmianę punktu XI i XII zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie na rzecz pokrzywdzonych kwot po 10 000 zł tytułem zadośćuczynienia,

2.  orzeczenie wobec oskarżonego zakazu zbliżania się do oskarżycieli na odległość 10 metrów na okres 3 lat,

3.  zmianę punktu XIV poprzez zasądzenie na rzecz oskarżycieli kwot po 2460 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych związanych z ustanowieniem pełnomocnika w postępowaniu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutów warunkowała bezzasadnością wniosków.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powodem utrzymania wyroku w mocy była niezasadność zarzutów apelacji jak tez brak podstaw wskazanych w art. 439, 440, 455 k.p.k., uzasadniających zmianę lub uchylenie wyroku poza granicami zarzutów i wniosków apelacji.

0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt II i III

Sąd na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. zasądził od oskarżycieli posiłkowych P. G. (2), D. W. (1) i D. W. (2) na rzecz oskarżonego A. G. (1) kwoty po 1033, 20 zł (840 zł x 23% vat) tytułem zwrotu wydatków poniesionych przez oskarżonego w postepowaniu odwoławczym.

Ponadto Sąd zasądził od oskarżycieli posiłkowych na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 500 zł tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Na kwotę tą złożyła się opłata 180 zł zasądzona na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 655, poz. 2600) oraz kwota 20 zł tj. ryczałtu za doręczenie wezwań i innych pism co wynika z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym.

1.PODPIS

SSO Jan Klocek

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej P. G. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 26 września 2024 r., II K 1172/23

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych D. W. (1) i D. W. (2)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 26 września 2024 r., II K 1172/23

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☐

zmiana