Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Leszek Grzesiak

Sędziowie: SSO Wojciech Arczyński (spr.)

SSO Artur Polut

Protokolant: st.sekr.sądowy Monika Ćwiek

przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Jerzego Piwko

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2015 roku

sprawy A. B. (1)

oskarżonego o przestępstwa z art.280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, art. 217 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Skarżysku Kamiennej

z dnia 8 października 2014 roku sygn. akt II K 390/13

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  zasądza od A. B. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych tytułem kosztów sądowych za II instancję.

Sygn. akt IX Ka 91/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Skarżysku – Kamiennej wyrokiem z dnia 8 października 2014r. sygn. II K 390/13 uznał oskarżonego A. B. (1) winnym tego, że:

1.  w dniu 15 kwietnia 2012r. w S. działając wspólnie i w porozumieniu z K. O. (1) (co do którego tenże wyrok uprawomocnił się) i trzecim nieustalonym mężczyzną w celu zaboru rzeczy na szkodę M. C., używając wobec tego pokrzywdzonego przemocy w postaci przytrzymywania za odzież, wziął udział w zaborze w celu przywłaszczenia telefonu komórkowego S. (...) i odtwarzacza (...) C., wszystko łącznej wartości około 400 zł., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia do 31 maja 2009r. kary 1 roku pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem II K 87/06 Sądu Rejonowego w Skarżysku – Kamiennej z dnia 26 kwietnia 2006r. za przestępstwo podobne z art. 278 § 1 kk i art. 174 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i art. 11 § 2 kk w tym wymiarze i warunkowo zawieszonej na okres próby 3 lat, a następnie zarządzonej do wykonania postanowieniem II Ko 168/07 tegoż Sądu z dnia 17 grudnia 2008 roku, to jest występku z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 280 § 1 kk wymierzył mu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

2.  w dniu 15 kwietnia 2012 roku w S. poprzez szarpanie i uderzanie pięściami po twarzy oraz uderzaniu w klatkę piersiową naruszył nietykalność cielesną M. C., to jest występku z art. 217 § 1 kk i za to na mocy tegoż przepisu wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności ;

3.  w dniu 15 kwietnia 2012r, w miejscowości S. poprzez uderzanie rękoma po twarzy oraz zepchnięcie z nasypu naruszył nietykalność cielesną P. Ż., to jest występku z art. 217 § 1 kk i za to na mocy tegoż przepisu wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

4.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk wymierzył oskarżonemu A. D. B. karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

5.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet wymierzonej łącznej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu A. D. B. okres rzeczywistego jej pozbawienia od dnia 18 kwietnia 2012r. do dnia 1 sierpnia 2012r.;

6.  zasądził od A. B. (1) na rzecz Skarbu Państwa 490 zł. tytułem kosztów sądowych, w tym 400 zł. opłaty.

Apelację od tego wyroku wywiódł oskarżony A. B. (2) zarzucając – jak to wynika z jej treści – obrazę prawa materialnego polegającą na błędnym uznaniu, że czyn przypisany mu w pkt. 1 spełniał znamiona postępku rozboju - podczas gdy zdaniem skarżącego spełniał on tylko znamiona kradzieży zwykłej o jakiej mowa w art. 278 § 1 kk.

Podnosząc ten zarzut skarżący w konkluzji wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie, iż czyn przypisany w pkt I spełniał znamiona kradzieży zwykłej, a w konsekwencji wymierzenie za ten czyn kary pozbawienia wolności i kary łącznej w wymiarze pozwalającym na warunkowe zawieszenie jej wykonania, a także o zwolnienie go od opłaty i kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest niezasadna w stopniu oczywistym.

Z niekwestionowanych przez skarżącego, a poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń dotyczących przebiegu i kolejności objętych zaskarżonym wyrokiem zdarzeń, że chronologicznie pierwszym z nich był czyn popełniony na szkodę M. C. , a kwalifikowany z art. 217 § 1 kk, następnym czyn popełniony na szkodę P. Ż. także kwalifikowany jako występek z art. 217 § 1 kk, a ostatnim popełniony na szkodę M. C. w pewnym odstępie czasowym czyn kwalifikowany w zaskarżonym wyroku jako przestępstwo rozboju opisane w art. 280 § 1 kk. Z treści apelacji wynika, iż skarżący nie kwestionuje faktu popełnienia obu występków kwalifikowanych z art. 217 § 1 kk. Zasady własnej odpowiedzialności w zakresie obu tych czynów, ich oceny prawnej i wymierzonych za nie kar.

A. B. (2) odnosząc się do tej części zdarzenia, w której K. O. (2) będąc w towarzystwie skarżącego i nieustalonego mężczyzny polecił skarżącemu i owemu nieustalonemu mężczyźnie zabrać M. C. i P. Ż. wartościowe rzeczy, a A. B. (2) trzymając M. C. zagroził mu co spowodowało, iż M. C. wydał telefon komórkowy, który A. B. (2) zabrał, a następnie razem z nieustalonym mężczyzną przeszukał M. C. i zabrał mu odtwarzacz MP4, wyraził pogląd , iż w trakcie tego zdarzenia nie powstała sytuacja, w której M. C. był doprowadzony do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Zatem w ocenie skarżącego nie zostały spełnione znamiona przestępstwa rozboju, w którym stan bezbronności lub nieprzytomności nie wystąpił.

Oceniając realia sprawy nie można poglądu tego uznać za trafny , a przeciwnego stanowiska Sądu Rejonowego za niezasadne. Skarżący przyznaje fakt, iż żądając od M. C. wydania wartościowych przedmiotów przytrzymywał go za rękę i użył wobec niego groźby. W tym przypadku stan bezbronności, w którym znalazł się M. C. był wynikiem szeregu okoliczności, które występowały w całym objętym zaskarżonym wyrokiem zdarzeniu. Najpierw bowiem M. C. został pobity przez skarżącego, który był i działał w towarzystwie (...) i nieustalonego mężczyzny w bezpośredniej obecności którego M. C. wydał telefon a następnie został przez niego przeszukany tracąc opisany wyżej odtwarzacz. Tak ustalony przebieg wydarzeń, przewaga fizyczna i ilość napastników spowodowały u pokrzywdzonego brak chęci stawiania oporu i pozbawienie go przy tym fizycznych i psychicznych możliwości przeciwdziałania zabraniu rzeczy. Taki stan jest niczym innym jak doprowadzeniem pokrzywdzonego do stanu bezbronności, a przy jednoczesnym użyciu przez skarżącego przemocy spełnia znamiona przestępstwa rozboju opisanego w przepisie art. 280 § 1 kk.

Dla oceny prawnej działań oskarżonego żadnego znaczenia nie ma podnoszony w apelacji zarzut polegający na nie wyjaśnieniu powodów dla których pokrzywdzeni nie uciekli zanim zostali zaatakowani czy powodów dla których nie wzywali pomocy.

Za prawidłowe uznać należy zatem zakwalifikowanie omawianego czynu jako spełniającego znamiona występku z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i w tym ostatnim zakresie argumentacji Sądu Rejonowego nie ma potrzeby powtarzać.

Sąd Okręgowy uznał także za trafne wymierzenie za ten czyn kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i takiej też łącznej kary pozbawienia wolności orzeczonej za wszystkie przypisane skarżącemu czyny. Zgodzić się należy z poglądem Sądu Rejonowego, że popełnienie przestępstwa rozboju w warunkach powrotu do przestępstwa, w rozpatrywanym przypadku powinno skutkować wymiarem kary pozbawienia wolności w wysokości przekraczającej dolny próg zagrożenia ustawowego.

Z tych wszystkich przyczyn Sąd Okręgowy uznając całą argumentację apelacji za nietrafną, na zasadzie art. 437 § 1 kpk orzekł jak w wyroku, o kosztach sądowych za II instancję orzekając na zasadzie art. 626 § 1 kpk i 627 kpk oraz art. 2 ust.1 pkt 5 i art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

SSO Leszek Grzesiak SSO Wojciech Arczyński SSO Artur Polut