Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Opozda-Kałka

Sędziowie: SSO Jan Klocek

SSO Krzysztof Sójka (spr.)

Protokolant: st.sekr.sądowy Anna Niebudek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Jerzego Kraski

po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2014 roku

sprawy M. W.

oskarżonego o przestępstwa z art.163 § 1 pkt.1 kk i inne

na skutek apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego (...) Sp.

z o.o. w R.

od wyroku Sądu Rejonowego w Skarżysku Kamiennej

z dnia 16 października 2013 roku sygn. akt II K 557/12

I.  na podstawie art. 105 § 1 i 2 kpk prostuje oczywistą omyłkę pisarską w punkcie III zaskarżonego wyroku w ten sposób, że przyjmuje, iż uprawnionym oskarżycielem posiłkowym na rzecz którego zasądzono tytułem wydatków kwotę 1.136, 52 zł jest Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. w R.;

II.  utrzymuje wyrok w zaskarżonej części w mocy, uznając apelację pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego (...) Sp. z o.o. w R. za oczywiście bezzasadną;

III.  zasądza od oskarżyciela posiłkowego (...) Sp. z o.o. w R. na rzecz oskarżonego M. W. kwotę 516, 60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem obrońcy w postępowaniu odwoławczym;

IV.  zasądza od oskarżyciela posiłkowego (...) Sp. z o.o. w R. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt IX Ka 196)14

UZASADNIENIE

M. W. oskarżony został o to, że :

I.  w nocy na 15 września 2011 roku w S. poprzez rzucenie zapalonej, bliżej nieokreślonej petardy w hałdę suchych odpadów wielkogabarytowych składowanych na hali magazynowej i produkcji paliwa alternatywnego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o. o. w R. , sprowadził pożar zagrażający mieniu tego przedsiębiorstwa w wielkich rozmiarach tj. o przestępstwo z art. 163§1pkt.1kk,

II.  w dniu bliżej nieustalonym w okresie od 2009 roku do maja 2011 roku w S. zabrał w celu przywłaszczenia na szkodę Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o. o. w R. wyłącznik krańcowy bezpieczeństwa (...) o wartości około 800 złotych tj. o przestępstwo z art. 278§1kk

Sąd Rejonowy w Skarżysku Kamiennej wyrokiem z dnia 16 października 2013r. oskarżonego M. W. uniewinnił od popełnienia zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia czynu i kosztami procesu w tym zakresie obciążył Skarb Państwa , natomiast uznał M. W. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia , ustalając rzeczywistą wartość wyłącznika krańcowego bezpieczeństwa (...) na kwotę 829 zł , stanowiącego przestępstwo z art. 278§1kk i za to na podstawie art. 278§1kk przy zastosowaniu art. 58§3kk w zw. z art. 33§1i3kk wymierzył mu karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych , ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych . Zasądził od oskarżonego M. W. na rzecz oskarżyciela posiłkowego A. P. kwotę 1136.52 złotych tytułem wydatków poniesionych na ustanowienie pełnomocnika , na podstawie art. 627kpk zasądził od oskarżonego M. W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 zł tytułem kosztów sądowych , a w pozostałym zakresie na podstawie art. 624§1kpk zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia pozostałych kosztów sądowych , którymi obciążył Skarb Państwa .

Apelację od tego wyroku wniósł pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego , który zaskarżył wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego M. W. i zarzucił rozstrzygnięciu :

1.  naruszenie przepisów prawa procesowego w postaci art. 4kpk oraz art. 7kpk poprzez niedostateczne uwzględnienie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego oraz dowolna ocenę materiału dowodowego , skutkująca błędnym ustaleniem stanu faktycznego , iż oskarżony w nocy z 14 na 15 września 2011 roku w S. nie spowodował pożaru hali magazynowej i produkcji paliwa alternatywnego Przedsiębiorstwa (...) z o.o. w R. i niesłusznym uniewinnieniem oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu w pkt. I aktu oskarżenia czynu ,

2.  naruszenie prawa procesowego w postaci art. 49kpk oraz art. 627kpk poprzez zasądzenie od oskarżonego M. W. kwoty 1136,52 zł tytułem wydatków poniesionych na ustanowienie pełnomocnika na rzecz A. P. , zamiast prawidłowo na rzecz oskarżyciela posiłkowego Przedsiębiorstwa (...) sp. z o. o. w R. .

W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego w części kwestionującej uniewinnienie oskarżonego M. W. od popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. I aktu oskarżenia okazała się oczywiście bezzasadna , co oznaczało, iż brak było podstaw do uwzględnienia zarzutów podniesionych w środku odwoławczym oraz wniosków końcowych . Sąd Okręgowy nie znalazł również podstaw do zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku z przyczyn, które należało uwzględniać z urzędu.

Wbrew wywodom apelacji kwestionującym prawidłowość dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny dowodów, w tym w szczególności wyjaśnień oskarżonego składanych w toku postepowania przygotowawczego , zauważyć należy , iż analiza akt niniejszej sprawy w zestawieniu z pisemnym uzasadnieniem zaskarżonego wyroku nie pozwala na uznanie słuszności tego zarzutu. Sąd I instancji przeprowadził wyczerpujące i skrupulatne postępowanie dowodowe, a zebrane dowody poddał następnie dokładnej analizie, dając temu wyraz w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Wbrew twierdzeniom skarżących nie naruszył Sąd Rejonowy przy tym reguł zawartych w przepisach art. 4 i 410 k.p.k. Analiza uzasadnienia, sporządzonego przez Sąd I instancji prowadzi wniosku, iż przy wyrokowaniu uwzględnił wszystkie dowody przeprowadzone w toku przewodu sądowego, a więc zarówno te, których treść obciążała M. W. jak i te, które świadczyły na jego korzyść. Zgodnie z dyspozycją art. 4 k.p.k. Sąd I instancji zbadał je wszystkie, ale przy dokonywaniu ustaleń faktycznych, jako zasługujące na wiarę ocenił jedynie część z nich, co należycie umotywował. Jeśli bowiem dowody nie są jednolite treściowo, uprawnieniem, ale i obowiązkiem sądu orzekającego jest poddanie ich takiej analizie, która pozwoli na wyłonienie tych, które zgodnie z zasadami logicznego myślenia i doświadczenia życiowego są przekonywujące na tyle , by stanowić mogły oparcie dla rekonstrukcji stanu faktycznego. Odnosząc się do zarzutów odwoławczych, nie sposób dopatrzyć się wybiórczości w rozumowaniu Sądu I instancji. Zarzut ten jest ze strony skarżącego utożsamiany z faktem zdyskwalifikowania przez Sąd I instancji tej części wyjaśnień oskarżonego, w których przyznał się do winy i wskazał, że podpalenia odpadów dokonał poprzez wrzucenie zapalonej petardy. Rzeczywiście takiej treści wyjaśnienia M. W. złożył będąc po raz pierwszy przesłuchiwanym w charakterze podejrzanego , jednakże w toku postepowania dowodowego odwołał je , podając powody. Przyznanie się oskarżonego nie jest koronnym dowodem jego winy , podobnie jak pozostałe dowody podlega ocenie zgodnie z art. 7kpk . Powyższe oznacza , że wyjaśnienia oskarżonego należy ocenić w konfrontacji z pozostałymi przeprowadzonymi dowodami w sprawie . Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika , że przedmiotem analizy Sądu Rejonowego , w kontekście innych przeprowadzonych w toku postepowania dowodów , były zarówno te wyjaśnienia w których oskarżony przyznał się do winy, jak również późniejsze złożone na rozprawie, w których zmienił swoje stanowisko . Niewątpliwie , jak to słusznie podkreślił Sąd I instancji , istotne znaczenie dla weryfikacji wyjaśnień M. W. miały opinia biegłego z zakresu pożarnictwa oraz opinia biegłego z zakresy badań materiałów wybuchowych , substancji łatwopalnych i alkoholi . Obaj biegli analizując przebieg przedmiotowego pożaru , a zwłaszcza jego początkową ( utrwaloną na zapisie z monitoringu ) fazę , w której nastąpił gwałtowny rozwój ognia w postaci tzw. kuli ognia, byli zgodni we wnioskach końcowych odnośnie rodzaju substancji użytej do wzniecenia ognia, a mianowicie , iż była to substancja łatwopalna w postaci płynnej. Jak wskazał biegły z zakresu pożarnictwa L. S. nie występowała w niniejszym pożarze faza tzw. rozpalenia, czyli trwający wolniej - kilkanaście minut - rozwój ognia , a nastąpił gwałtownie i szybko się rozprzestrzeniał, co jest charakterystyczne dla zapalenia oparów cieczy łatwopalnej (k.166-173) . Podobnie również wskazał biegły Ł. S. , który nadto odnosząc się do ujawnionych w szafce oskarżonego materiałów pirotechnicznych , podniósł, iż co prawda mieszanina tych substancji mogłaby spowodować pożar jednakże przebiegałby on w inny sposób tzn. rozwijałby się powoli , a także wskazał , biorąc pod uwagę lokalizację źródła ognia ( w środkowej części hałdy odpadów ) na utrudniony sposób wzniecenia pożaru , który zostałby zarejestrowany przez kamery monitoringu. Biegły ten odniósł się również do wyjaśnień oskarżonego , w tym zakresie przeprowadził szereg eksperymentów, które w efekcie doprowadziły do wniosku , że nie jest możliwym , by pożar o takim przebiegu został wywołany przez odpaloną petardę , bowiem odpalona petarda w żadnym z badanych przypadków nie doprowadziła do wywołania otwartego ognia . Choć zatem biegli dopuścili możliwość wywołania pożaru przy pomocy odpalonej petardy , to jednak w niniejszej sprawie , powyższe zostało wykluczone z uwagi na gwałtowne pojawienie się ognia i szybkie rozprzestrzenianie się . Powyższe dowody Sąd Rejonowy uwzględnił oceniając tą część wyjaśnień oskarżonego i słusznie uznał je jako niewiarygodne. Opinie biegłych nie budzą żadnych wątpliwości, prawidłowo zostały ocenione jako jasne , pełne , a nadto zostały sporządzone przez specjalistów w swoich dziedzinach.

Słusznie również Sąd Rejonowy ocenił, iż pozostałe przeprowadzone dowody nie dały podstaw do uznania, iż to oskarżony dokonał podpalenia odpadów . W dacie zdarzenia M. W. pracował w hali , gdzie wystąpił przedmiotowy pożar , jednak z zeznań świadka S. Ł. , również w tym czasie wykonującego pracę , jak też z zapisu monitoringu nie wynika, by podchodził on do hałdy odpadów, czy też wrzucił lub wylał substancję łatwopalną. Wręcz przeciwnie z zeznań S. Ł. wynika, że oskarżony przebywał obok niego , gdy zauważyli pojawienie się ognia. Powyższe jest o tyle istotne, że jak ustalił Sąd Rejonowy na podstawie opinii biegłego z zakresu pożarnictwa L. S. pożar został wywołany na skutek wrzucenia przez pozbawiony szyb świetlik w dachu hali płynnej substancji łatwopalnej , a za takim wnioskiem przemawiało usytuowanie źródła ognia oraz istnienie możliwości wejścia na dach tego budynku.

Podsumowując powyższe wskazać należy , iż ocena dowodów dokonana przez Sąd Rejonowy pozostaje zgodna z art. 7kpk . Jak słusznie uznał Sąd Rejonowy choć przeprowadzone dowody potwierdzają fakt, że w nocy z 14 na 15 września 2011 roku doszło do celowego podpalenia odpadów w hali firmy (...) , to jednak nie dają podstaw do uznania , że oskarżony M. W. był jego sprawcą . Dlatego uwzględniając powyżej przedstawione argumenty Sąd Okręgowy na podstawie art. 437§1kpk utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

Zasadnie zwrócono uwagę w apelacji, iż Sąd Rejonowy błędnie wskazał oskarżyciela posiłkowego na rzecz którego zasądził od oskarżonego kwotę 1136,52 zł z tytułu wydatków poniesionych na ustanowienie pełnomocnika . W sposób oczywisty z akt sprawy wynika, iż oskarżycielem posiłkowym było Przedsiębiorstwo (...) sp. z o. o. , a nie A. P. , który jedynie pokrzywdzonego reprezentował . W tej sytuacji uznać należy, że w tym zakresie w punkcie III zaskarżonego wyroku wystąpiła oczywista omyłka pisarska , którą Sąd Okręgowy na podstawie art. 105§1i2kpk sprostował poprzez przyjęcie , że uprawnionym oskarżycielem posiłkowym na rzecz którego zasądzono kwotę (...).52 zł jest Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. w R..

Na podstawie art. 636§1kpk orzeczono o kosztach procesu zasądzając od oskarżyciela posiłkowego Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. w R. na rzecz oskarżonego M. W. kwotę 516.60 zł ( której wysokość ustalono na podstawie §14 ust.2 pkt.4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dn. 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ) oraz kwotę 120 złotych tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze - art. 13 ust.2 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dn. 23.06.1973r. .

SSOKrzysztof Sójka SSO Ewa Opozda – Kałka SSO Jan Klocek