Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 379/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 10 stycznia 2025 roku w sprawie II K 921/24

0.1.Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator

☒ pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☒ oskarżony

☐ inny

0.1.Granice zaskarżenia

0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary, pełnomocnik

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia, pełnomocnik

0.0.1.Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia oskarżony + obrońca

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia obrońca

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka obrońca + pełnomocnik

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.Ustalenie faktów

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Nie dotyczy

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Nie dotyczy

0.1.Ocena dowodów

0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Nie dotyczy

0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Nie dotyczy

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Oskarżony nie sformułował zarzutów w apelacji, jednakże z jej treści należało wnioskować, że sąd niewłaściwie ocenił w sprawie materiał dowodowy, a zatem dopuścił się naruszenia przepisów procesowych, co mogło mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia. W szczególności oskarżony podkreślił, że w czasie czynów miał zniesioną poczytalność i już z tego względu powinien być uniewinniony, a poza tym matka pozwalała mu mieszkać w budynku na jej posesji, gdyż jej pomagał, a pieniądze których się od niej domagał stanowiły jego własność. W związku z tym sąd nieprawidłowo ocenił istotne dowody w tej sprawie, przez co dokonał błędnych ustaleń uznając sprawstwo oskarżonego w zakresie zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów.

Obrońca oskarżonego zarzucił naruszenie art. 7 kpk poprzez dokonanie z pominięciem zasad doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania, dowolnej, jednostronnej, wybiórczej oceny dowodów z zeznań policjantów D. P. i J. S. oceniając je jako wiarygodne w sytuacji, w której nie byli oni bezpośrednimi świadkami zdarzeń. Bezzasadnego uznania za wiarygodne zeznań pokrzywdzonej i odmówienia tej cechy wyjaśnieniom oskarżonego oraz niewzięcia pod uwagę, że oskarżycielka posiłkowa miała dostęp do konta bankowego będącego w posiadaniu oskarżonego.

Ponadto obrońca zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że oskarżony wypowiadał groźby pod adresem pokrzywdzonej i że słów tych pokrzywdzona miała się obawiać. Błędne także, zdaniem obrońcy było ustalenie, że oskarżony kierował wobec pokrzywdzonej groźby celem wydania mu pieniędzy i to, że dysponowała ona pieniędzmi nienależącymi do oskarżonego.

W końcu obrońca zarzuciła w apelacji rażącą niewspółmierność, surowość kary pozbawienia wolności poprzez przecenienie okoliczności obciążających , przy jednoczesnym pominięci ograniczonej poczytalności oskarżonego, poprawnego zachowania oskarżonego po popełnieniu czynu i w toku procesu, a także zgody pokrzywdzonej na pozostawanie oskarżonego na jej posesji.

W końcu pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej zarzuciła rażącą niewspółmierność orzeczonych kar jednostkowych w punkcie I i II oraz kary łącznej, a także orzeczenie zakazu kontaktowania się oskarżonego z pokrzywdzoną i zbliżania się na odległość mniejszą niż 100 metrów przez okres tylko sześciu lat, co było efektem niewłaściwej oceny wysokiego stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego czynów oraz jego uprzedniej karalności.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny – obrońcy

☒ niezasadne - pełnomocnika i oskarżonego

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie należało podkreślić, że Sąd Rejonowy zebrał i przeprowadził wszystkie istotne dowody w sprawie. Poddał je właściwej ocenie, zgodnej z wymogami określonymi w art. 7 kpk i art. 410 kpk i w oparciu o tą ocenę dokonał trafnych ustaleń faktycznych, które odzwierciedlały przebieg inkryminowanych zdarzeń. Sposób analizy dowodów przedstawił w spełniającym ustawowe wymogi uzasadnieniu przez co mogła nastąpić pełna kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia, która jawiła się jednoznacznie pozytywnie. Tym samym zarzuty zawarte w apelacji obrońcy i oskarżonego w zakresie sprawstwa oskarżonego były oczywiście bezzasadne.

Część zarzutów zawartych w apelacji oskarżonego była tożsama z zarzutami wyrażonymi w apelacji obrońcy. Chodziło tu w szczególności o bezzasadne, zdaniem obrony, przypisanie oskarżonemu usiłowanie doprowadzenia pokrzywdzonej, poprzez kierowanie do niej groźby, rozporządzenie mieniem w sytuacji kiedy pokrzywdzona miała dostęp do konta oskarżonego co wedle obrony miało usprawiedliwiać wysuwane żądania przez oskarżonego, a obrońca wręcz zakwestionowała wyrażanie gróźb przez J. B.. Z takim zarzutem nie można się zgodzić. Wziąwszy nawet pod uwagę pewne nieścisłości w obrębie zeznań W. C., które Sąd Rejonowy racjonalnie tłumaczy w uzasadnieniu to trzeba zauważyć, że pokrzywdzona była bardzo stanowcza akurat w tym aspekcie co do żądania pieniędzy przez oskarżonego i grożenia jej przy tym pozbawieniem życia (por. karta 13 verte). Pokrzywdzona jedynie przyznawała, że mimo zakazu nałożonego wcześniejszymi wyrokami na oskarżonego pozwalała mu przebywać na posesji, a nawet zamieszkiwać w budynku gospodarczym (por. karta 116 verte, karta 150 verte). Jednocześnie oczekiwała od policji, kuratora, a także sądu by taki zakaz trwał bo byłby to taki „bat” nad oskarżonym (por. karta 336 verte). Ale jednocześnie w obrębie tych samych zeznań wskazywała na agresywne zachowanie oskarżonego. Natomiast uwypuklane przez obronę dysponowanie przez pokrzywdzoną jakimś rachunkiem, czy też dostępem do konta w istocie było wymysłem oskarżonego, bowiem pokrzywdzona na prośbę oskarżonego, w 2022 roku w jego obecności odebrała zasiłek, który oczywiście zabrał oskarżony, a innym razem odebrała 150 złotych zasiłku pielęgnacyjnego, przesłała oskarżonemu, który wówczas przebywał w zakładzie karnym (por. karta 674 verte). Nie mogło być zatem mowy, że oskarżony mógł w dowolnym czasie żądać od pokrzywdzonej pieniędzy, gdyż ona dysponowała środkami oskarżonego. Zatem Sąd w sposób jak najbardziej właściwy oparł się na zeznaniach pokrzywdzonej, które w swej podstawowej warstwie dotyczącej przestępstw zarzucanych oskarżonemu były niezmienne i przekonujące.

Na tym tle także nieprzekonująco jawił się zarzut obrońcy o niesłusznym oparciu ustaleń co do niewłaściwego zachowania oskarżonego względem pokrzywdzonej na zeznaniach świadków D. P. i J. S. – policjantów interweniujących w lipcu 2024 roku i później, bowiem w pierwszym przypadku nie zastali oskarżonego na posesji, a w drugim oskarżony zachowywał się spokojnie.

Rzecz jednak w tym, że świadkowie relacjonowali z jakiego powodu podjęli interwencję, na czyją prośbę i co przekazała im pokrzywdzona, a zatem podważanie wiarygodności zeznań tych świadków jest bezzasadne.

W apelacji obrońcy widoczna była próba podważenia dowodów w oparciu o które dokonano ustaleń faktycznych i jednocześnie całkowity brak odniesień do dowodów stanowiących główny nurt oskarżenia i dowodów ich wspierających. Oczywiście chodzi tu głównie o zeznania samej pokrzywdzonej, które w zarzucie apelacyjnym określono jako bezzasadne, tylko z tego powodu, że kwestionował je oskarżony, natomiast przykładowo świadek A. W. (karta 669) przytoczył wulgarną groźbę oskarżonego w czasie jego zatrzymania wyrażoną pod adresem pokrzywdzonej. Podobnie zeznali G. O. czy też M. Ł.. Nie mogło być zatem wątpliwości, że oskarżony zrealizował przestępstwo przypisane mu w punkcie I i II aktu oskarżenia.

Tak samo należało uznać odnośnie pozostałych przestępstw. Fakt przebywania oskarżonego na posesji pokrzywdzonej, dobijania się do domu, zbliżania się do W. C. pomimo istniejącego zakazu był nad wyraz oczywisty. Nie kwestionował tego oskarżony ani obrońca. Wywodzili oni jednak z przyzwolenia na to pokrzywdzonej, zarzut bezzasadnego przypisania winy oskarżonemu uznając, że w takiej sytuacji oskarżony nie popełnił przestępstwa. Tego rodzaju pogląd nie jest trafny. Przecież pokrzywdzona zachowaniem swoim nie mogła uchylić istniejącego zakazu sądowego, a oskarżony nie miał żadnych podstaw by uznawać, że przychylność matki pozwala mu bez konsekwencji nie stosować się do zakazu. Zdumiewa formułowanie w tym względzie, w ramach obrony, zarzutu w sytuacji, w której Sąd Rejonowy bardzo dokładnie wyjaśnia tę kwestię w uzasadnieniu wyroku.

Sąd odwoławczy tą argumentację w pełni podzielał, wobec tego nie było powodów przytaczania jej na nowo.

Jednakże zgoda pokrzywdzonej dla ochrony której, orzeczono tenże zakaz, zdaniem Sądu Odwoławczego, wpływa na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynów oskarżonego. W szczególności dotyczyło to przestępstwa przypisanego w punkcie V wyroku, zrealizowanego w długim odcinku czasowym, który to czas wynikał właśnie z uwagi na przychylność pokrzywdzonej. Dlatego Sąd Odwoławczy uznał, że z tego powodu wymiar kary w tym zakresie należy złagodzić do jednego roku pozbawienia wolności. Zatem w zakresie w jakim obrońca kwestionował zasadność wymierzonej kary, apelacja obrońcy częściowo okazała się zasadna.

W końcu podnoszona w apelacji oskarżonego pełna niepoczytalność mająca skutkować uznaniem braku winy J. B. nie mogła być uznana za zasadną. Powoływanie się przez oskarżonego na określone dysfunkcje psychiczne ujawnione i brane pod uwagę w innych sprawach karnych nie mogły wpływać na ustalenia możliwości rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem w sprawie będącej przedmiotem aktualnego osądu. Okoliczności o jakich mowa w art. 31 kk należy ustalać i oceniać w odniesieniu do każdego czynu i czasu jego realizacji. W związku z tym stan psychiczny sprawcy może być różny. W niniejszej sprawie przeprowadzono dowody z opinii biegłych psychiatrów i psychologa (por. karta 434 – 437, 724 – 726, 759 verte -760) i ustalono pod nad wszelką wątpliwość, że oskarżony demonstruje zaburzenia, które w stopniu znacznym ograniczały jego zdolność rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania postępowaniem ale nie były to stany w pełni wyłączające poczytalność oskarżonego. Przedmiotowe opinie były pełne, jasne i logiczne, w związku z tym stanowiły pełnowartościowe dowody odnośnie ustalenia stanu zdrowia psychicznego oskarżonego w czasie realizowanych przez niego przestępstw.

Jak chodziło o zarzut podniesiony przez pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej należało uznać go za niezasadny. Sąd odwoławczy uznał, że wymiar kary jednostkowej wymierzonej za przestępstwo opisane w punkcie 4 aktu oskarżenia (przypisane w punkcie V wyroku) raził surowością, a w związku z tym złagodził tę karę, i w konsekwencji złagodził karę łączną pozbawienia wolności, dlatego zarzut nie był zasadny. Łączny wymiar kary ukształtowany ostatecznie na poziomie dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatny do winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów. Jednocześnie wymiar ten racjonalizuje wymierzone kary jednostkowe. To samo odnosiło się do wyrażonego w tej apelacji zarzutu orzeczenia na zbyt krótki okres czasu zakazu zbliżania się i kontaktowania oskarżonego z pokrzywdzoną. Orzeczone zakazy i ich czas znajdowały podstawy ustawowe, a jednocześnie stanowiły wyraz sądowego uznania przekonująco uzasadnionego. W przeciwieństwie do tego argumentacja zawarta w apelacji wywiedzionej na rzecz oskarżycielki posiłkowej nie przekonywała.

Wniosek

Z apelacji oskarżonego wynikało, że wnosił on o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie od popełnienia zarzucanych mu czynów, chociaż podczas rozprawy apelacyjnej wniósł „ o jak najniższy wymiar kary „ (por. k. 932).

Także obrońca oskarżonego główny wniosek sformułował tak jak oskarżony czyli o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie J. B.. Jako alternatywny wniosek sformułowała o zmianę wyroku i złagodzenie wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności.

Natomiast pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej wniosła o podwyższenie kary pozbawienia wolności wymierzonych za przestępstwo z punktu I i II oraz orzeczenie środka karnego w postaci zbliżania się na maksymalny czas przewidziany w ustawie.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny obrońca + oskarżony

☐ niezasadny pełnomocnik

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak już wcześniej wspomniano tylko jeden wniosek zawarty w złożonych trzech apelacjach zasługiwał na częściowe uwzględnienie. Chodziło o wniosek zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego, w którym domagała się złagodzenia wymierzonych jednostkowych kar pozbawienia wolności w punktach II, IV i V wyroku i w konsekwencji zmiany zaskarżonego orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności (w niższym wymiarze).

Jak to podkreślono w wywodach odnoszących się do sformułowanych w apelacjach zarzutów sąd odwoławczy inaczej ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego przypisanego w punkcie V wyroku i tylko w tym zakresie złagodził wymiar kary a w konsekwencji karę łączną. Z tego powodu nie można było uwzględnić wniosku pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej o zaostrzenie wymiaru kary. To samo dotyczyło zwiększenia czasu obowiązywania środka karnego w postaci kontaktowania się oskarżonego z pokrzywdzoną i zbliżania się do niej, z sześciu do dziesięciu lat. Okres sześciu lat jest czasem wystarczająco długim by skutecznie bronić pokrzywdzoną przez niewłaściwymi zrachowaniami oskarżonego.

Pozostałe wnioski zawarte w apelacji obrońcy oraz samego oskarżonego, w istocie polegające na żądaniu uniewinnienia J. B., były konsekwencją sformułowanych zarzutów apelacyjnych. Skoro zarzuty te nie potwierdziły się to wnioski nie mogły być uwzględnione.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd odwoławczy kierując się treścią art. 437 § 1 kpk zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że złagodził wymierzoną w punkcie V karę pozbawienia wolności do jednego roku. Z tego powodu należało uchylić punkt VII wyroku dotyczący kary łącznej pozbawienia wolności i w oparciu o art. 85 § 1 kk, art. 85 a kk i art. 86 § 1 kk orzeczono na nowo karę łączną pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach zmiany

Jak już wcześniej o tym była mowa sąd odwoławczy uznał, że z uwagi na mniejszy niż przyjęty przez sąd rejonowy stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie V należy wymiar kary pozbawienia wolności złagodzić co z kolei wpływało na łączny wymiar kary pozbawienia wolności.

0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III, IV i V

Zasądzono stosowne wynagrodzenia dla pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej udzielającej pomocy prawnej z urzędu i działającej z urzędu obrońcy oskarżonego w postępowaniu odwoławczym, a zważywszy na trudną sytuację materialną tak oskarżycielki posiłkowej jak i oskarżonego zwolniono oboje ich z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w tym postępowaniu.

1.PODPIS

SSO Andrzej Ślusarczyk SSO Jan Klocek SSO Marcin Chałoński

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Część wyroku

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana