Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2014 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Sójka

Protokolant: sekr.sądowy Katarzyna Komosa

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej we Włoszczowie (del.) Ilony Sowińskiej

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2014 roku

sprawy Ł. K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a§4 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 10 grudnia 2013 roku sygn. akt XII K 1141/13

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację oskarżonego za oczywiście bezzasadną;

II.  zasądza od oskarżonego Ł. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 140 (sto czterdzieści) złotych tytułem kosztów sądowych należnych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt IX Ka 425)14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Kielcach wyrokiem z dnia 10 grudnia 2013 roku oskarżonego Ł. K.za uznał za winnego tego, że w dniu 29 lipca 2013 roku w K.gm. (...)znajdując się w stanie nietrzeźwości ( I badanie 1.49 mg/l, II badanie 1.51 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu ) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki N. (...)o nr rej. (...), będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 22 września 2009r. sygn.. akt XIIK1725)09 oraz w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 12 lutego 2010r. sygn.. akt XIIK645)10 , stanowiącego przestępstwo z art. 178a§4kk i za ten czyn na art. 178a§4kk wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności . Na podstawie art. 42§2kk w zw. z art. 43§1kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 lat. Na podstawie art. 49§2kk orzekł wobec oskarżonego Ł. K.na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w wysokości 1000 zł . Na podstawie art. 627kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 210 zł tytułem kosztów sądowych.

Apelację od tego wyroku wniósł oskarżony Ł. K. , który zarzucił rozstrzygnięciu rażącą surowość orzeczonej kary pozbawienia wolności, a także orzeczenia od oskarżonego Ł. K. rażącej kwoty zasądzonego świadczenia pieniężnego oraz zasądzenie od oskarżonego kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa . W konkluzji skarżący wniósł o zmianę wyroku przez złagodzenie kary pozbawienia wolności i orzeczenie jej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania , ewentualnie o jej złagodzenie do 3 miesięcy bezwzględnego pozbawienia wolności , o zmianę wysokości środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego w wysokości 1000 zł na świadczenie pieniężne w wysokości 500 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarne, zmianę zasądzonych kosztów i zwolnienie oskarżonego od obowiązku ich uiszczenia , bowiem byłoby to dla oskarżonego zbyt uciążliwe .

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja oskarżonego Ł. K. okazała się oczywiście bezzasadna, co oznacza, iż brak jest jakichkolwiek podstaw do uwzględnienia zarzutu w niej podniesionego, jak też wniosków końcowych . Sąd Okręgowy nie dostrzegł również żadnych uchybień, które należało uwzględniać z urzędu .

W niniejszej sprawie ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy są prawidłowe , nie były kwestionowane przez żadną ze stron postepowania. Jak to słusznie wskazano w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zebrane w sprawie dowody pozwoliły na ustalenie, że oskarżony Ł. K.w dniu 29 lipca 2013r. w K.kierował samochodem osobowym znajdując się w stanie nietrzeźwości , przy czym był on już uprzednio karany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach w sprawie XIIK1725)09 oraz obowiązywał go zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczony w sprawie XIIK645)10 .

Przechodząc do oceny kary wymierzonej Ł. K. w zaskarżonym wyroku , w kontekście podnoszonego przez oskarżonego zarzutu niewspółmiernej jej surowości , przypomnieć należy , że uwzględnienie tego zarzutu może okazać się skuteczne jedynie w sytuacji wymierzenia kary rażąco surowej lub rażąco łagodnej, albowiem tylko wówczas zarzut ten może być uznany za zasadny .

Analiza okoliczności ujawnionych w toku postępowania , w zestawieniu z pisemnym uzasadnieniem zaskarżonego wyroku prowadzą do wniosku, że Sąd I instancji wymierzając oskarżonemu karę w sposób należyty uwzględnił dyrektywy jej wymiaru wymienione w art. 53kk .

Prawidłowo Sąd Rejonowy uznał , iż stopień winy i społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu są wysokie . Ł. K. kierując samochodem w stanie nietrzeźwości , naruszył jedną z podstawowych zasad obowiązujących wszystkich uczestników ruchu drogowego, a mianowicie zasadę bezwzględnej trzeźwości , także swoim zachowaniem stworzył realne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego. Oskarżony był już uprzednio karany za popełnienie podobnego przestępstwa . Łamiąc prawo po raz kolejny Ł. K. swoim zachowaniem wykazał rażącą niepoprawność . Trafnie Sąd Rejonowy przy ocenie stopnia naruszenia zasady trzeźwości przez oskarżonego , uwzględnił wysokość stężenia alkoholu oraz związany z tym stopień zagrożenia jakie oskarżony stwarzał dla innych uczestników ruchu drogowego, który wynikał z faktu, iż poruszał się drogą wojewódzką, został zatrzymany przez funkcjonariuszy za przekroczenie obowiązującej prędkości , a nadto przewoził pasażerów . W sprawie nie występowały żadne okoliczności, które usprawiedliwiałyby, czy wymuszały na oskarżonym kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości. Równocześnie prawidłowo uwzględniono okoliczności , które w sposób łagodzący wpłynęły na wymiar kary , a mianowicie przyznanie się do winy , złożenie szczerych wyjaśnień i wyrażoną skruchę przez oskarżonego. Wymierzona oskarżonemu kara 5 miesięcy pozbawienia wolności jest zatem karą sprawiedliwą i adekwatną do wskazanych wyżej okoliczności. Nadto podkreślić należy , iż co prawda wysokość tej kary pozostaje na granicy ustawowego minimum, jednak kara pozbawienia wolności jest z istoty swej karą najsurowszego rodzaju , zaś jej prewencyjne oddziaływanie – szczególnie w przypadku przestępstw takich , jak przypisane oskarżonemu - wynika przede wszystkim z konieczności i nieuchronności jej odbycia , a nie jej wysokości .

Ł. K. jest sprawcą niepoprawnym , mimo uprzedniego skazania , w dalszym ciągu swoim zachowaniem demonstruje lekceważenie , nie tylko dla obowiązującego porządku prawnego , ale również wykazuje , iż dotychczas stosowane kary nie osiągnęły wobec niego zamierzonych celów wychowawczych . Trafnie wskazał Sąd Rejonowy w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, że brak jest w sprawie szczególnych okoliczności uzasadniających , w myśl art. 69§4kk , warunkowe zawieszenie orzeczonej kary pozbawienia wolności. Oskarżony był uprzednio karany , wcześniej orzeczona kara o łagodniejszym charakterze , nie odniosła pozytywnego rezultatu. Dlatego też brak jest podstaw do przyjęcia tzw. pozytywnej prognozy kryminologicznej.

Nie budzi wątpliwości okres orzeczonego wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Oskarżony swoim zachowaniem wykazał, iż jest nieodpowiedzialny, stwarza zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego, dlatego z tego ruchu należy go wyeliminować na długi okres czasu. Orzeczony 5 –letni okres zakazu pozwoli mu na zweryfikowanie swojego dotychczasowego zachowania. Podobnie nie budzi wątpliwości wysokość orzeczonego środka karnego w postaci obowiązku uiszczenia świadczenia pieniężnego . Obowiązek uiszczenia świadczenia pieniężnego pozwoli oskarżonemu realnie odczuć nieopłacalność naruszania norm prawnych .Wbrew argumentom podnoszonym w apelacji brak jest podstaw do złagodzenia wysokości tego środka , który również odzwierciedlać musi wysoki stopień winy i społecznej szkodliwości jego czynu . Oskarżony choć ma na utrzymaniu dzieci , to jednak pracuje , osiąga stały dochód , a jego sytuacja materialna i rodzinna jest na tyle stabilna , że uiszczenie świadczenia pieniężnego nie będzie nadmiernym obciążeniem . Z tych też powodów Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zmiany wyroku Sądu Rejonowego w zakresie kosztów sądowych , uznając , iż nie zachodzą określone w art. 624§1kpk podstawy do zwolnienia oskarżonego od obowiązku ich uiszczenia.

Uwzględniając powyżej przedstawione argumenty Sąd Okręgowy na podstawie art. 437§1kpk orzekł jak w wyroku .

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 636§1kpk oraz 8 ustawy z dn. 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych , na które złożyła się kwota 120 zł opłaty od orzeczonej kary pozbawienia wolności i 20 zł ryczałtu za doręczenia pism sądowych w postępowaniu odwoławczym.

SSO Krzysztof Sójka