Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Szeliga

Protokolant: st.sekr.sądowy Iwona Stefańska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Andrzeja Kędziory

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2013 roku

sprawy D. L.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 4 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Sandomierzu

z dnia 31 stycznia 2013 roku sygn. akt II K 953/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 140 (sto czterdzieści) złotych tytułem kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IX Ka 567) 13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Sandomierzu wyrokiem z dnia 31 stycznia 2013r. w sprawie (...))12 oskarżonego D. L. uznał za winnego tego, że w dniu 29 października 2012r. o godz. 18.20 w miejscowości O. , gmina Ł. , woj. (...) , będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 13.04.201 Ir. w sprawie (...))11 , nie zastosował się do orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat , prowadził samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości ( I.-1.03 mg/1, II - 1.05 mg/1 alkoholu w wydychanym powietrzy ) tj. popełnienia czynu stanowiącego przestępstwo z art. . 178a§4kk i za ten czyn na podstawie art. 178a§4kk skazał oskarżonego na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności . Na podstawie art. 42§2kk w zw. z art. 43§lkk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Na podstawie art. 49§2kk orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 300 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej . Zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 210 zł tytułem kosztów sądowych.

Apelację od tego wyroku wniósł oskarżony D. L. osobiście , który nie precyzując zarzutów wniósł o zawieszenie kary pozbawienia wolności i obniżenia wysokości orzeczonego świadczenia pieniężnego . W uzasadnieniu powołał się na bardzo ciężka sytuację psychiczną i materialną , podniósł , iż pozostaje bez pracy i środków do życia, a także , że zrozumiał naganność swojego postępowania i podjął leczenie odwykowe.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja D. L. nie zasługuje na uwzględnienie , a biorąc pod uwagę jakość merytoryczną wniesionego środka odwoławczego , okazała się niezasadna w stopniu oczywistym. Sąd Okręgowy nie dopatrzył się również żadnych uchybień, które należało uwzględniać z urzędu, a które uzasadniałyby zmianę lub uchylenie zaskarżonego wyroku.

W niniejszej sprawie ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy są prawidłowe , nie były ostatecznie kwestionowane przez oskarżonego . Jak to słusznie wskazano w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zebrane w sprawie dowody pozwoliły na ustalenie, że oskarżony D. L. w dniu 29.10.2012r. w miejscowości O. kierował samochodem osobowym znajdując się w stanie nietrzeźwości , przy czyni w tym czasie obowiązywał go zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczony przez Sąd Rejonowy w Kielcach wyrokiem z dnia 13.04.2011 r. w sprawie (...))11 w związku ze skazaniem oskarżonego za przestępstwo z art. 178a§4kk . Co prawda oskarżony do kierowania pojazdem się nie przyznał , jednakże jego wyjaśnienia na wiarę nie zasługują , bowiem pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadków K. D. i G. C. . K. D. był pasażerem pojazdu kierowanego przez oskarżonego i od początku postępowania konsekwentnie wskazywał, iż pojazd ten prowadził D. L., który był również właścicielem tego pojazdu . Z kolei świadek G. C. , który w tym dniu pełnił służbę patrolową, zwrócił uwagę na specyficzne zachowanie pojazdu kierowanego przez oskarżonego, który na widok radiowozu zaczął hamować , skręcił na pobocze i zatrzymał się , następnie zaś D. L. z siedzenia kierowcy przesiadł się na tylną kanapę pojazdu . Jak wskazał G. C. obserwował zachowanie oskarżonego. Wobec stanowczych, konsekwentnych i spójnych zeznań świadków , wyjaśnienia oskarżonego, który zaprzeczył by kierował samochodem i wskazał, że z uwagi na stan upojenia nie wie jak znalazł się w miejscowości O. , jawią się jako pokrętne i nieprawdziwe . Wyniki dokonanego pomiaru na zawartość alkoholu w wydychanym przez D. L. powietrzu nie budzą wątpliwości. Słusznie zatem Sąd Rejonowy uznał zachowanie oskarżonego jako wyczerpujące znamiona przestępstwa z art.!78a§4kk .

Przechodząc do oceny kary wymierzonej D. L. , w kontekście podnoszonego przez oskarżonego zarzutu niewspółmiernej jej surowości , przypomnieć należy , że uwzględnienie tego zarzutu może okazać się skuteczne jedynie w sytuacji wymierzenia kary rażąco surowej lub rażąco łagodnej, albowiem tylko wówczas zarzut ten może być uwzględniony .

Analiza okoliczności ujawnionych w toku postępowania , w zestawieniu z pisemnym uzasadnieniem zaskarżonego wyroku prowadzą do wniosku, że Sąd I instancji wymierzając oskarżonemu karę w sposób należyty uwzględnił dyrektywy jej wymiaru wymienione w art. 53kk .

Prawidłowo Sąd Rejonowy uznał , iż stopień winy i społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu są wysokie . D. L. kierując samochodem w stanie nietrzeźwości , naruszył nie tylko jedną z podstawowych zasad obowiązujących wszystkich uczestników ruchu drogowego, a mianowicie zasadę bezwzględnej trzeźwości , ale również zlekceważył wcześniej orzeczony wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych . Łamiąc prawo'po raz kolejny oskarżony swoim zachowaniem wykazał rażącą niepoprawność . Trafnie Sąd Rejonowy przy ocenie stopnia naruszenia zasady trzeźwości przez oskarżonego , uwzględnił wysokość stężenia alkoholu oraz stopień zagrożenia jakie oskarżony stwarzał dla innych uczestników ruchu drogowego, który przewoził również pasażerów. W sprawie nie występowały żadne okoliczności, które usprawiedliwiałyby, czy wymuszały na oskarżonym kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości. Wymierzona oskarżonemu kara 6 miesięcy pozbawienia wolności jest zatem karą sprawiedliwą i adekwatną do wskazanych wyżej okoliczności. Nadto podkreślić należy , iż wysokość tej kary oscyluje w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, jednak kara pozbawienia wolności jest z istoty swej karą najsurowszego rodzaju , zaś jej prewencyjne oddziaływanie - szczególnie w przypadku przestępstw takich , jak przypisane oskarżonemu -wynika przede wszystkim z konieczności i nieuchronności jej odbycia , a nie jej wysokości.

D. L. jest sprawcą niepoprawnym , mimo uprzednich skazań, w tym również za przestępstwo z art. 178a§4kk , w dalszym ciągu swoim zachowaniem demonstruje lekceważenie , nie tylko dla obowiązującego porządku prawnego , ale również wykazuje , iż dotychczas stosowane kary nie osiągnęły wobec niego zamierzonych celów wychowawczych . Trafnie wskazał Sąd Rejonowy w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, że brak jest w sprawie szczególnych okoliczności uzasadniających w myśl art. 69§4kk warunkowe zawieszenie orzeczonej kary pozbawienia wolności. Oskarżony był uprzednio karany , wcześniej orzeczona kara o łagodniejszym charakterze tj. kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem 'jej wykonania , nie odniosła pozytywnego rezultatu. Dlatego też brak jest podstaw do przyjęcia tzw. pozytywnej prognozy kryminologicznej. Okoliczność zaś, iż oskarżony , jak wskazuje w apelacji, zrozumiał naganność dotychczasowego postępowania , postrzegać należy jako obawę przed rzeczywistym wykonaniem kary pozbawienia wolności , niż faktyczna skruchę , zwłaszcza, że w toku prowadzonego postępowania nie przyznawał się do winy i przedstawiał pokrętne wyjaśnienia.

Nie budzi wątpliwości okres orzeczonego wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Oskarżony swoim zachowaniem wykazał, iż jest

nieodpowiedzialny, stwarza zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego, dlatego z tego ruchu należy go wyeliminować na długi okres czasu. Orzeczony 3 -letni okres zakazu pozwoli mu na zweryfikowanie swojego dotychczasowego zachowania.

Wbrew wywodom D. L. okoliczności ujawnionego w toku postępowania, a uwzględnione przez Sąd Rejonowy nie dają również podstaw do złagodzenia wysokości orzeczonego świadczenia pieniężnego . Ten środek karny ma na celu nie tylko wzmocnienie represji karnej , ale przede wszystkim spełni cele wychowawcze i prewencyjne , bowiem uświadomi oskarżonemu w wymiarze materialnym nieopłacalność naruszania norm prawnych. Wbrew wywodom oskarżonego kwota 300 zł nie jest wysoka, a D. L. jest młody , zdrowy i może nawet podejmując prace dorywcze, czy sezonowe świadczenie pieniężne uiścić.

Uwzględniając powyżej przedstawione argumenty Sąd Okręgowy na podstawie art. 437§lkpk orzekł jak w wyroku .

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 636§lkpk oraz art. 8 i art.2pkt. l ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23.06.1973r. ( Dz.U. z 1983r. na 43 póz.223 z późniejszymi zmianami), na które złożyły się 120 zł opłaty od kary pozbawienia wolności oraz 20 zł ryczałtu za doręczenia pism sądowych w postępowaniu odwoławczym.