Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 lipca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Opozda-Kałka (spr.)

Sędziowie: SO Leszek Grzesiak

SO Anna Szeliga

Protokolant: st.sekr.sądowy Iwona Stefańska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Andrzeja Hojnowskiego

po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2013 roku

sprawy P. M. oraz Z. G.

oskarżonych o przestępstwa z art.158 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk i inne

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego P. M. i obrońców obu oskarżonych

od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 13 lutego 2013 roku sygn. akt XII K 970/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając wszystkie apelacje za oczywiście bezzasadne;

II.  zasądza od Skarbu Państwa po 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych na rzecz adwokat A. J. tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego P. M. w postępowaniu odwoławczym i na rzecz adwokat K. K. (1) tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu

oskarżonego Z. G. w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonych P. M. i Z. G. od kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym.

IX Ka 838/13

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Kielcach oskarżyła P. M. i Z. G. o to, że:

I.  w dniu 30 stycznia 2012 roku w B., gm. P. działając wspólnie i w porozumieniu wzięli udział w pobiciu M. P. poprzez zadawanie mu uderzeń pięściami po głowie, twarzy, przewróceniu go i kopaniu po ciele, w wyniku czego doznał on obrażeń ciała w postaci: sińców z obrzękami na twarzy i głowie, otarć naskórka i ran szarpanych na twarzy, wylewów krwawych pod spojówkami gałkowymi obu oczu, uszkodzenia śluzówki wargi górnej, złamania obu oczodołów, co naruszyło czynności narządu jego ciała na czas trwający dłużej niż siedem dni, a ze względu na rodzaj i miejsce zadawanych uderzeń M. P. został narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § l k.k., przy czym P. M. zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, oraz kary łącznej l roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobnie na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach o sygn. IX K 10/08 - obejmującego skazanie za przestępstwa z art. 157 § 2 k.k.. art. 160 § Ik.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., art. 217 § l k.k., które to kary odbywał od 16 lutego 2007 roku do 11 sierpnia 2008 roku i od 11 sierpnia 2009 roku do 26 maja 2012 roku, zaś Z. G. zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary l roku pozbawienia wolności orzeczonej za przestępstwo z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § l k.k. na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Końskich o sygn. VI K 676/08, którą to karę odbywał od 29 grudnia 2010 roku do 29 grudnia 2011 roku

tj. o przestępstwo z art. 158 § l k.k. w zw. z art. 64 § l k.k.

II. w dniu 30 stycznia 2012 roku w B., gm. P. działając wspólnie i w porozumieniu, używając przemocy wobec M. P. wdarli się do domu M. P.,

tj. o przestępstwo z art. 193 k.k.

a nadto P. M. o to, że:

III. w okresie od 30 stycznia 2012 roku do 02 lutego 2012 roku w B., gm. P. działając w krótkich odstępach czasu, w podobny sposób dwukrotnie użył groźby bezprawnej w celu wywarcia wpływu na świadka - M. P., i tak:

1) w dniu 30 stycznia 2012 roku w B., gm. P. użył groźby pozbawienia życia wobec M. P. w celu wywarcia wpływu na niego jako świadka i odstąpienia przez niego od powiadomienia policji o pobiciu go,

2) w dniu 02 lutego 2012 roku w B., gm. P. użył wobec J. B. groźby pozbawienia życia jej brata M. P. i jej matki -A. W. oraz uszkodzenia ich mienia, w celu wywarcia wpływu na świadka - M. P. i spowodowania zmiany jego zeznań złożonych w toku postępowania przygotowawczego o pobicie go, tj. o przestępstwo z art. 245 k.k. w zw. z art. 91 § l k.k.

Sąd Rejonowy w Kielcach wyrokiem wydanym w dniu 13 lutego 2013 r. w sprawie sygn. akt XIIK 970/ 12 w ramach zarzucanego oskarżonym w punkcie I aktu oskarżenia czynu uznał Z. G. i P. M. za winnych tego, że w dniu 30 stycznia 2012 roku w B., gm. P. działając wspólnie i w porozumieniu wzięli udział w pobiciu M. P. poprzez zadawanie mu uderzeń pięściami po głowie, twarzy, przewróceniu go i kopaniu po ciele, w wyniku czego doznał on obrażeń ciała w postaci: sińców z obrzękami na twarzy i głowie, otarć naskórka i ran szarpanych na twarzy, wylewów krwawych pod spojówkami gałkowymi obu oczu, uszkodzenia śluzówki wargi górnej, złamania obu oczodołów, co naruszyło czynności narządu jego ciała na czas trwający dłużej niż siedem dni, a ze względu na rodzaj i miejsce zadawanych uderzeń M. P. został narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § l k.k., przy czym P. M. zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach o sygn. IX K 10/08, którą odbywał w okresie od 16 lutego 2007 roku do 11 sierpnia 2009 roku oraz kary łącznej l roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach o sygn. IX K 10/08, którą odbywał w okresie od 11 sierpnia 2009 roku do 26 maja 2010 roku, zaś Z. G. zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary l roku pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Końskich o sygn. VI K 676/08, którą to karę odbywał w okresie od 29 grudnia 2010 roku do 29 grudnia 2011 roku, stanowiącego przestępstwo z art. 158 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. i za to na mocy art. 158 §1 k.k. wymierzył P. M. i Z. G. karę po 3 (trzy) lata pozbawienia wolności;

II. uniewinnił P. M. i Z. G. od zarzucanego im w punkcie II aktu oskarżenia czynu i na mocy art. 632 pkt 2 k.p.k. orzekł, że koszty procesu w powyższym zakresie ponosi Skarb Państwa;

III. w ramach zarzucanego oskarżonemu P. M. w punkcie III aktu oskarżenia czynu, uznał go za winnego tego, że w okresie od 30 stycznia 2012 roku do 02 lutego 2012 roku w B., gm. P. działając w krótkich odstępach czasu, w podobny sposób, dwukrotnie użył groźby bezprawnej w celu wywarcia wpływu na świadka M. P., i tak:

- w dniu 30 stycznia 2012 roku w B., gm. P. użył groźby pobicia wobec M. P. w celu wywarcia wpływu na niego jako świadka i odstąpienia przez niego od powiadomienia policji o pobiciu go,

- w dniu 02 lutego 2012 roku w B., gm. P. użył wobec J. B. groźby pozbawienia życia jej brata M. P. i jej matki A. W. oraz uszkodzenia ich mienia, w celu wywarcia wpływu na świadka M. P. i spowodowania zmiany jego zeznań złożonych w toku postępowania przygotowawczego pobicie go, stanowiącego przestępstwo z art. 245 k.k. w zw. z art. 91 §1 k.k. i za to na mocy art. 245 k.k. w zw. z art. 91 §1 k.k. wymierzył P. M. karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV. na mocy art. 85 k.k. i art. 86 §1 k.k. orzeczone wobec P. M. w punktach I i III wyroku kary pozbawienia wolności połączył i jako karę łączną wymierzył P. M. karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

V. na mocy art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonych Z. G. i P. M. na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Kielcach) kwotę po 275,90 zł (dwieście siedemdziesiąt pięć złotych dziewięćdziesiąt groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów sądowych, zwalniając oskarżonych Z. G. i P. M. w oparciu o art. 624 §1 k.p.k. od obowiązku ich uiszczenia w pozostałej części;

VI. na mocy art. 29 ust. l ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. z 2002r. Nr 123, póz. 1058 z późn.zm.) w zw. z § 14 ust. l pkt 2, §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2002, Nr 163, póz. 1348 z późn. zm.) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. K. (2) kwotę 369 zł (trzysta sześćdziesiąt dziewięć złotych) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu P. M. w postępowaniu przygotowawczym z urzędu, w tym kwotę 69 zł (sześćdziesiąt dziewięć złotych) tytułem podatku od towarów i usług;

VII. na mocy art. 29 ust. l ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. z 2002r. Nr 123, póz. 1058 z późn.zm.) w zw. z § 14 ust. 2 pkt 3, §16 i §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2002, Nr 163, póz. 1348 z późn. zm.) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. J. kwotę 929,88 zł (dziewięćset dwadzieścia dziewięć złotych osiemdziesiąt osiem groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu P. M. w postępowaniu sądowym z urzędu, w tym kwotę 173,88 zł (sto siedemdziesiąt trzy złote osiemdziesiąt osiem groszy) tytułem podatku od towarów i usług;

VIII. na mocy art. 29 ust. l ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. z 2002r. Nr 123, póz. 1058 z późn.zm.) w zw. z § 14 ust. l pkt 2 i §14 ust. 2 pkt 3, §16 i §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2002, Nr 163, póz. 1348 z późn. zm.) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. K. (1) kwotę 1298,88 zł (jeden tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt osiem złotych osiemdziesiąt osiem groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu Z. G. w postępowaniu przygotowawczym i sądowym z urzędu, w tym kwotę 242,88 zł (dwieście czterdzieści dwa złote osiemdziesiąt osiem groszy) tytułem podatku od towarów i usług.

Apelacje od wyroku wnieśli: oskarżony P. M., obrońca oskarżonego P. M. , obrońca oskarżonego Z. G. i prokurator.

Na rozprawie przed Sądem Odwoławczym prokurator cofnął wniesioną przez siebie apelację, którą na podstawie art. 432 kpk pozostawiono bez rozpoznania.

Obrońca oskarżonego Z. G. , na podstawie art. 438 pkt. 2 i 4 kpk zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi:

1.  mającą wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia obrazę prawa procesowego, a mianowicie art. 7 kpk poprzez dowolna ocenę materiału dowodowego, w szczególności zeznań pokrzywdzonego M. P., poprzez bezkrytyczne obdarzenie ich przymiotem wiarygodności, w zakresie w jakim świadek opisywał zachowanie oskarżonego Z. G. w dniu 30 stycznia 2012 r, przy jednoczesnym wskazaniu przez Sąd, na niekonsekwencję tych zeznań, zasłanianie się przez świadka niepamięcią, potrzebę powołania biegłego psychologa dla analizy zeznań pokrzywdzonego i rozbieżności w nich ujawnianych; bezpodstawne odmówienie przymiotu wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego S. G., w tej części, w której przyznał się do zarzucanego mu czynu udziału w pobiciu M. P., indywidualizując jednocześnie swój w nim udział i charakteryzując intensywność swych zachowań wobec pokrzywdzonego, w kontekście indywidualizacji kary za popełniony czyn; art. 4 kpk, poprzez nieuwzględnienie przemawiającego na korzyść oskarżonego faktu jego przyznania się do winy i wyjaśnienia w jakich okolicznościach doszło do krytycznego zdarzenia wraz z opisem swego w nim udziału;

2.  w konsekwencji powyższego- rażącą niewspółmierność orzeczonej przez Sąd Rejonowy kary, w stosunku do mojego mocodawcy, poprzez wymierzenie jej w górnej wysokości dolegliwości, przewidzianej przez przepis art. 158 kk, nadto art. 424 § 2 kpk, poprzez sporządzenie uzasadnienia wyroku w części, dotyczącej rozstrzygnięcia o karze, w sposób uniemożliwiający merytoryczną kontrolę orzeczenia, z powodu braku jakichkolwiek ustaleń Sądu Pierwszej Instancji, co do sposobu doboru dolegliwości karnej, dla mojego Mocodawcy, absolutne nieodniesienie jej na grunt niniejszej sprawy, bez jej zindywidualizowania, przez pryzmat dającego się ustalić w realiach sprawy zachowania oskarżonego Z. G.;

Formułując zarzuty jak wyżej skarżąca wniosła o:

1.  zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez znaczne złagodzenie oskarżonemu wymierzonej mu kary, z jednoczesnym zawieszeniem jej wykonania na okres próby;

2.  ewentualnie uchylenie orzeczenia w zaskarżonym zakresie i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

Oskarżony P. M. zarzucił zaskarżonemu wyrokowi

- błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść zaskarżonego wyroku, selektywne, podmiotowe rozpatrzenie uwzględniające wyłącznie okoliczności mogące wskazywać na niekorzyść oskarżonego z jednoczesnym dopasowywaniem okoliczności, do z góry przyjętej koncepcji Sądu;

- obrazę norm przepisów prawa określonych w art. 4, 5 § 1 i 2 , 6, 7, 170 § 2, 366 § 1 kpk oraz art. 177 § 1 kpk w efekcie czego Sąd Rejonowy błędnie ustalił stan faktyczny przypisując oskarżonemu winę oraz orzekając karę na podstawie art. 427 § 1 i 3, rt. 440, art. 438, art. 5 § 1 i 2 kpk

Formułując zarzuty jak wyżej skarżący wniósł o:

zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie od przypisanych zarzutów

- ewentualnie o: uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez właściwy Sąd Rejonowy.

Obrońca oskarżonego P. M. na podstawie art. 438 pkt 2 i 3 kpk zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mający istotny wpływ na wynik sprawy, a polegający na uznaniu wbrew treści zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego , że oskarżony dopuścił się przestępstw z art. 158 kk i art. 245 kk;

- naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 kpk i art. 5 § 2 kpk mające istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów w szczególności co do zeznań pokrzywdzonego i odmówienie im wiary w zakresie, w jakim odnoszą się do udziału P. M. w zdarzeniu z 30 stycznia 2012 r. ; nierozstrzygnięcie wątpliwości, które powinny się pojawić w rozważaniach Sądu przy ustaleniach faktycznych na podstawie rozbieżnych zeznań M. P. – na korzyść oskarżonego P. M..

W razie nieuwzględnienia powyższych zarzutów, na podstawie art. 427 § 1 i 2 kpk i art. 438 pkt 4 kpk wyrokowi temu zarzuciła:

- rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego P. M. za poszczególne przestępstwa oraz kary łącznej, w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości czynu, charakteru jego udziału w zdarzeniach objętych aktem oskarżenia.

Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu w pkt I i III aktu oskarżenia czynów, względnie o:

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez rozwiązanie kary łącznej i złagodzenie wymierzonych oskarżonemu kar za przypisane przestępstwa oraz orzeczenie kary łącznej z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji,

lub

- uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

- zasądzenie na rzecz obrońcy z urzędu kosztów obrony udzielonej oskarżonemu przed Sądem II instancji, albowiem nie zostały one przez niego uiszczone w żadnej części.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacje oskarżonego P. M. i jego obrońcy oraz obrońcy oskarżonego Z. G. jako oczywiście bezzasadne na uwzględnienie nie zasługują.

Wbrew zarzutom skarżących, Sąd I instancji, w toku prawidłowo przeprowadzonego przewodu sądowego zgromadził wszystkie dowody niezbędne dla rozstrzygnięcia, wnikliwie i szczegółowo je przeanalizował, oraz dokonał na ich podstawie prawidłowych ustaleń faktycznych.

Sąd ten oceniając zeznania pokrzywdzonego M. P. dostrzegł tkwiącą w nich niekonsekwencję co do opisywanego przez świadka toku przedmiotowego zdarzenia, w tym faktycznego udziału w nim obu oskarżonych (k. 4- 5, 19, 58- 59, 302, 512- 514, 920- 922).

Słusznie Sąd Rejonowy, posiłkując się przy tym opiniami psychologicznymi (k. 525- 526) wytłumaczył niekonsekwencję w zeznaniach w/w świadka co do opisanego przez niego udziału oskarżonych w zajściu, będącym przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie.

Brak jest podstaw ku temu, żeby dyskredytować tok rozumowania Sądu I instancji zaprezentowany w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, który prowadzi wprost do konkluzji, że tylko obawa świadka przed oskarżonym P. M. skłoniła go do „wykluczania” udziału tego oskarżonego w zdarzeniu.

Z opinii psychologicznych dotyczących świadka wynika w sposób oczywisty, że świadek miał jedynie w niewielkim stopniu obniżoną zdolność do zapamiętywania i odtwarzania spostrzeżeń, oraz że zaburzone było przede wszystkim umiejscowienie przez świadka wydarzeń w kontekście czasowym. Nadto biegła psycholog podniosła wprost, że zeznania świadka nie wykazują cech konfabulacji, ani patologicznego fantazjowania.

Sąd Rejonowy oceniając zeznania w/w świadka słusznie odwołał się do treści zeznań: A. W., S. S. i J. B., oraz opinii biegłego G. L. dokumentujący rodzaj, stopień i rozmieszenie obrażeń doznanych przez pokrzywdzonego, a także do wyników oględzin domu pokrzywdzonego (k. 12- 14).

Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił również wyjaśnienia oskarżonych, w tym P. M., który mimo iż konsekwentnie nie przyznawał się do zarzucanych mu czynów, to jednak w sposób niespójny opisywał okoliczności przedmiotowego zdarzenia.

Sąd Rejonowy dostrzegł rozbieżności w wyjaśnieniach oskarżonego, ustosunkował się do nich i słusznie przyjął, iż na wiarę zasługują jedynie te twierdzenia oskarżonego, w których podnosił, że był w domu pokrzywdzonego i że wszedł tam za zgodą i wiedzą M. P..

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego Z. G. Sąd Rejonowy również nie wykroczył poza ramy zakreślone przepisem art. 7 kpk.

Reasumując powyższe, wbrew zarzutom skarżących uznać należy, że ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji, jest oceną swobodną, nie dowolną nie pozostawia ona miejsca na żadne wątpliwości, w tym również i te, które wynikają z przepisu art. 5 § 2 kpk.

Biorąc pod uwagę dyrektywy wymiaru kary, a więc uwzględniając te okoliczności, które były przedmiotem ocen i rozważań Sądu i instancji nie można uznać kar wymierzonych oskarżonym za rażąco niewspółmiernie surowe.

Wymierzone kary są adekwatne do stopnia zawinienia oskarżonych i stopnia społecznej szkodliwości przypisanych im czynów.

Wbrew twierdzeniom obrońcy oskarżonego Z. G. Sąd Rejonowy prawidłowo wskazał jakimi okolicznościami kierował się, orzekając wobec oskarżonego bezwzględną karę pozbawienia wolności.

Biorąc pod uwagę powyższe na podstawie art. 437 § 1 kpk, 457 § 2 kpk orzeczono jak w wyroku.

O wynagrodzeniu należnym obrońcom z urzędu oskarżonych orzeczono na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r) w sprawie opłat za czynności adwokackie, oraz ponoszeni przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz U nr 162 poz. 134 z późniejszymi zmianami).

Uwzględniając aktualne sytuacje rodzinne i majątkowe oskarżonych zwolniono ich od kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym (art. 624 § 1 kpk).

(SSO Anna Szeliga) (SSO Ewa Opozda- Kałka) (SSO Leszek Grzesiak)