Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Szeliga

Protokolant: st.sekr.sądowy Dorota Ziółkowska

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2013 roku

sprawy W. N. (1)

oskarżonego o przestępstwo z art. 157 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela prywatnego

od wyroku Sądu Rejonowego w Starachowicach

z dnia 9 lipca 2013 roku sygn. akt II K 882/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  zwalnia oskarżyciela prywatnego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

IX Ka 1262/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Starachowicach z dnia 9 lipca 2013r. w sprawie o sygn. akt II K 882/12 oskarżony W. N. (1) został uznany za winnego tego, że:

w dniu 25 sierpnia 2012r. w J. uderzył M. J. (1) laską w głowę, w wyniku czego spowodował u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia słowy z raną tłuczoną powłok głowy, na skutek czego pokrzywdzony doznał uszkodzeń ciała i naruszenia czynności narządów ciała trwających nie dłużej niż siedem dni

tj. przestępstwa z art. 157 par. 2 k.k. i za to na podstawie tego przepisu i art. 33 par. 1 i 3 k.k. wymierzył mu karę 50 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 złotych; na podstawie art. 69 par. 1 i 2 k.k. i art. 70 par. 1 pkt 2 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary grzywny warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 2 lata; zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela prywatnego M. J. (1) kwotę 300 złotych tytułem poniesionych przez niego kosztów procesu; zwolnił oskarżonego od opłaty od kary.

Apelację od tego wyroku wniósł oskarżyciel prywatny zaskarżając wyrok na niekorzyść oskarżonego. W pisemnej apelacji nie sprecyzowano zarzutów. Skarżący przedstawił relację ze zdarzenia, domagając się zasądzenia na swoją rzecz kosztów sądowych z uwzględnieniem poniesionych przez niego kosztów związanych z udzieloną mu pomocą lekarską.

Pełnomocnik oskarżyciela prywatnego na rozprawie apelacyjnej sprecyzował pisemną apelację podnosząc zarzut rażącej niewspółmierności tj. łagodności kary wymierzonej oskarżonemu i domagając się zmiany wyroku poprzez zaostrzenie wymierzonej kary, orzeczenie nawiązki na rzecz Funduszu Pokrzywdzonym a także zasądzenie na rzecz M. J. poniesionych przez niego kosztów w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżyciela prywatnego jest oczywiście bezzasadna.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd I instancji nie dopuścił się podniesionych w apelacji uchybień. W toku prawidłowo przeprowadzonego przewodu sądowego Sąd Rejonowy zgromadził dowody niezbędne dla rozstrzygnięcia i prawidłowo ustalił stan faktyczny w sprawie Dokonana ocena dowodów jest rzetelna, wszechstronna, rzeczowa, oparta przy tym na kryteriach zakreślonych w art. 7 k.p.k. Przypomnieć należy, że oskarżony W. N. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. Bezspornym jest, że w dniu 25 sierpnia 2012r. oskarżony uderzył M. J. (1) drewnianą laską w głowę powodując u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy z raną tłuczoną powłok głowy, co skutkowało naruszeniem narządów jego ciała trwających nie dłużej niż siedem dni. Dowody zgromadzone w sprawie tj. przede wszystkim zeznania pokrzywdzonego, tak jak i wyjaśnienia oskarżonego pozwoliły na prawidłowe ustalenie stanu faktycznego.

Zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej oskarżonemu kary, podniesiony w apelacji, nie jest zasadny.

Orzekając wobec W. N. (1) karę 50 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 złotych z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 2 Sąd Rejonowy uwzględnił zasady i dyrektywny wymiaru kary wskazane w art. 53 k.k. jak i przesłanki z art. 69 k.k. Uwzględniono zarówno stopień winy jak i stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu uznając, trafnie ustalając, że nie są one znaczne. Sąd Rejonowy wskazał, że działanie oskarżonego miało charakter incydentalny, działał bez premedytacji a pokrzywdzony nie odniósł na skutek zdarzenia poważniejszych obrażeń. W. N. (1) przyznał się też do winy, okazał skruchę i chęć pojednania się z pokrzywdzonym. Trafnie wskazano nadto w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że oskarżony nie był dotychczas karany, jest już człowiekiem niemłodym a obecnie także ciężko choruje.

Mając na uwadze okoliczności wskazane przez Sąd I instancji uznać należy, że wymierzona oskarżonemu kara spełnia cele zarówno zapobiegawcze jak i wychowawcze. Właściwości i warunki osobiste sprawcy, który nie był dotychczas karny pozwalają na uznanie, że zachodzi wobec niego pozytywna prognoza kryminologiczna, co pozwala na zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary grzywny.

Nie ma przy tym racji skarżący, który wnosi o orzeczenie wobec oskarżonego nawiązki na cel społeczny. Środek ten zastosowany wobec W. N. byłby nadmiernie dolegliwy. Oskarżony przyznał się do winy, wyraził skruchę, jest obecnie w podeszłym wieku, poważnie chory, utrzymuje się z niewielkiej emerytury i obciążanie go świadczeniem finansowym byłoby szczególnie dotkliwe – niewspółmiernie do winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu.

Prawidłowo też orzeczono na mocy art. 628 ust. 1 k.p.k. o zwrocie na rzecz M. J. (1) poniesionych przez niego kosztów procesu tj. zryczałtowanej równowartości wydatków. Oskarżyciel prywatny nie wykazał by w toku procesu poniósł inne uzasadnione wydatki w rozumieniu art. 616 par. 1 pkt 2 k.p.k.

Mając na uwadze powyżej wskazane okoliczności w oparciu o przepis art. 437 par. 1 k.p.k. należało orzec jak w wyroku.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze Sąd orzekł na podstawie art. 624 par. 1 i 2 k.p.k.

SSO A. Szeliga