Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach, IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Tomasz Nowak

Protokolant: sekr. sądowy Anna Misztal

przy udziale oskarżyciela publicznego ---------------

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2014 r.

sprawy F. K.

obwinionego o wykroczenie z art. 86 § 1 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowcu Świętokrzyskim VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Opatowie

z dnia 3 czerwca 2013r. sygn. akt VII W 1/13

I.  na podstawie art. 104 § 1 pkt 7 kpsw, art. 5 § 1 pkt 4 kpsw w zw. z art. 45 § 1 kw uchyla zaskarżony wyrok i postępowanie w sprawie umarza;

II.  na podstawie art. 118 § 2 kpsw kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IX Ka 1454/13

UZASADNIENIE

F. K. został obwiniony o to, że:

w dniu 16.12.2011 roku w miejscowości G. gmina Ć. w wyniku zdarzenia drogowego doprowadził do uszkodzenia pojazdu marki R. (...) o nr rej. (...) oraz przyczepy marki SAM o nr rej. (...),

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w..

Sąd Rejonowy w Ostrowcu Świętokrzyskim VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Opatowie wyrokiem z dnia 3 czerwca 2013 roku w sprawie VII W 1/13 orzekł, co następuje:

I.  obwinionego F. K.uznał za winnego tego, że w dniu 16.12.2011 roku w miejscowości G.gmina Ć., na drodze publicznej prowadząc pojazd marki O. (...)o nr rej. (...)nie zachował należytej ostrożności, pomimo istnienia u obwinionego choroby, która ograniczała jego zdolność psychiczną do prowadzenia pojazdów, powodując w efekcie zasłabnięcia zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym poprzez doprowadzenie do zderzenia z samochodem marki R. (...)o nr rej. (...)oraz przyczepą marki (...) o nr rej. (...), prowadzonego przez K. T., tj. popełnienia czynu zabronionego z art. 86 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 86 § 1 k.w. i art. 24 § 1 i 2 k.w. wymierzył mu karę grzywny w kwocie 300 złotych;

II.  na podstawie art. 44 § 5 k.p.k. w zw. Z art. 230 § 2 k.p.k. (a contrario) orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci 20 zdjęć i 20 negatywów oraz odręcznego szkicu i śladu zapachowego zabezpieczonego do słoika – poprzez pozostawienie ich w aktach sprawy;

III.  na podstawie art. 118 § 1 k.p.w. zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem zryczałtowanych kosztów postępowania, kwotę 257,90 złotych tytułem należności za wydanie opinii przez biegłego i wymierzył mu 30 złotych tytułem opłaty.

Powyższy wyrok zaskarżył w całości na korzyść obwinionego jego obrońca zarzucając:

błąd w ustaleniach faktycznych sądu I instancji polegający na bezpodstawnym przypisaniu obwinionemu winy spowodowania kolizji drogowej będącej efektem zasłabnięcia obwinionego w sytuacji gdy właściwa ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego nie daje wystarczających podstaw do przypisania winy obwinionemu i wobec powyższego wniósł on o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, a z ostrożności procesowej wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionego o tyle okazała się skuteczna o ile doprowadziła do uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania wobec przedawnienia karalności czynu obwinionego.

Jednakże zarzut apelacyjny podniesiony przez skarżącego, a dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych poczynionych przez sąd I instancji, a więc w zakresie kwestionującym winę obwinionego odnośnie przypisanego mu zaskarżonym wyrokiem czynu jest w ocenie sądu odwoławczego niezasadny, o czym świadczą logiczne, rzeczowe i przekonywujące ustalenia i wywody Sądu Rejonowego zaprezentowane w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku – patrz. k. 127 – 128, a których nie ma potrzeby w tym miejscu ani przypominać, ani powtarzać, a które Sąd Okręgowy podziela w całości. Natomiast apelacja obrońcy obwinionego w analizowanym ostatnio zakresie stanowi jedynie gołosłowną i nieprzekonywującą polemikę z prawidłowymi ustaleniami i wywodami sądu I instancji i nie zawiera żadnego argumentu, który byłby w stanie podważyć trafność poczynionych w sprawie przez Sąd Rejonowy ustaleń.

Niemniej jednak Sąd Okręgowy z urzędu stwierdza, iż po wydaniu zaskarżonego wyroku zaistniała w niniejszej sprawie negatywna przesłanka procesowa przewidziana w treści przepisu art. 5 § 1 pkt 4 kpsw bowiem zgodnie z treścią przepisu art. 45 § 1 kw, nastąpiło przedawnienie karalności wykroczenia przypisanego obwinionemu F. K., bowiem od czasu jego popełnienia upłynął okres 2 lat. Karalność czynu obwinionego, który miał miejsce w dniu 16 grudnia 2011 roku ustała z dniem 17 grudnia 2013 roku.

W tej sytuacji Sąd Okręgowy na podstawie art. 104 § 1 pkt 7 kpsw zobligowany był do uchylenia zaskarżonego wyroku i w oparciu o przepis art. 5 § 1 pkt 4 kpsw (w zw. z art. 45 § 1 kw) do umorzenia postępowania w sprawie.

Wobec tego zgodnie z treścią art. 118 § 2 kpsw kosztami postępowania w sprawie należało obciążyć Skarb Państwa.

Z tych względów należało orzec jak wyżej.

SSO Tomasz Nowak