Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

Formularz UK 2

Sygnatura akt

(...)

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Staszowie z dnia 15 lipca 2024 r. w sprawie sygn. II K 87/23

0.1.Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.Granice zaskarżenia

0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.0.1.Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.Ustalenie faktów

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.1.Ocena dowodów

0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Prokurator zaskarżył wyrok Sądu Rejonowego w Staszowie z dnia 15 lipca 2024 r. w sprawie sygn. II K 87/23 w całości i zarzucił mu:

-mający wpływ na treść orzeczenia błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, poprzez bezzasadne uznanie, iż dokonanie dwóch przestępstw polegających każdorazowo na doprowadzeniu pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznie 13.500 złotych wyrządziło szkodę niewielkiego rozmiaru i stanowi „wypadek mniejszej wagi” w rozumieniu art. 286§3 k.k.,

- mający wpływ na treść orzeczenia błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, poprzez niezasadne przyjęcie i tylko w oparciu o wyjaśnienia oskarżonej S. D., iż dokonując zarzucanych jej przestępstw działała ona z motywacją zasługującą na potraktowanie popełnionych przez nią czynów jako cechujących się nieznacznym stopniem społecznej szkodliwości, przy jednoczesnym pominięciu takich okoliczności jak znaczna wartość szkody wyrządzonej przestępstwami, długi okres popełniania występków oraz uczynienie sobie z ich popełniania przez oskarżoną stałego źródła dochodów, a w następstwie- niesłuszne zastosowanie wobec oskarżonej dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja prokuratora okazała się być częściowo słuszna, co poskutkowało zmianą zaskarżonego wyroku.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż nie można się zgodzić z twierdzeniem oskarżyciela publicznego, jakoby względem zarzutu zawartego w pkt. II aktu oskarżenia nie wystąpiły przesłanki do zakwalifikowania czynów oskarżonej jako wypadku mniejszej wagi o którym mowa w art. 286 § 3 k.k. Przesłanki te omówione zostały przez Sąd Rejonowy w Staszowie i podzielić należy te uwagi w zakresie, w jakim zadecydowały o uznaniu, że w niniejszej sprawie zaistniał wypadek mniejszej wagi co do czynu popełnionego na szkodę (...) w S..

Koniecznie jest tutaj zwrócenie uwagi skarżącego, iż oceny zachowania oskarżonej należało tu dokonać poprzez pryzmat wszystkich okoliczności ujawnionych w sprawie, zwłaszcza podzielić zapatrywania Sądu Rejonowego, względem tego, że stosunek między oskarżoną a pokrzywdzonym, jest tego rodzaju, iż przedmiotowe świadczenie będzie w pełni egzekwowalne i ostatecznie szkoda została naprawiona. Jakkolwiek nie można odmówić racji skarżącemu, iż kwota 6.750 złotych nie jest kwotą małą, niemniej całokształt okoliczności sprawy daje podstawę do przyjęcia tej kwalifikacji.

Należy też zwrócić uwagę prokuratora, iż przedmiotowe zachowanie oskarżonej nie stanowiło dwóch odrębnych czynów. Składane przez nią zaświadczenia wprowadzały pokrzywdzonego w błąd co do możliwości egzekwowania świadczenia z umowy we wskazanej kwocie. Tym samym, pomimo przedłożenia dwóch fałszywych zaświadczeń oskarżona cały czas utrzymywała pokrzywdzonego w tym samym błędnym przekonaniu, iż nie zachodzą warunki do zwrotu uzyskanego przez nią dofinansowania kwoty zawartej w umowie, to jest 6.750 złotych. Takie działanie uznać należy za jeden czyn zabroniony, który był rozłożony w czasie, a nie dwa odrębne czyny. To z kolei musiało skutkować zamianą kwalifikacji i opisu czynów ujętych w pkt. II i III wyroku sądu I instancji, tak jak to uczynił sąd odwoławczy w punkcie I.3 swojego rozstrzygnięcia. Ponadto czyn oskarżonej opisany w pkt. I aktu oskarżenia pozostaje w ścisłym związku przyczynowo - skutkowym z dalszym zachowaniem oskarżonej zakwalifikowanym już jako czyn z art. 286 §1 k.k. w zw. z art. 286§3 k.k., przez co również w przypadku tego występku należało przyjąć kwalifikację wypadku mniejszej wagi z art. 270 § 2a kk.

Względem drugiego z zarzutów zwartego w apelacji, należy podzielić stanowisko skarżącego, odnośnie błędu w ustaleniach faktycznych przyjętego za podstawę wyroku poprzez przyjęcia, iż zachowania oskarżonej cechował nieznaczny stopniem społecznej szkodliwości, co w rezultacie skutkowało bezpodstawnym zastosowaniem wobec jej osoby, instytucji warunkowego umorzenia postępowania. Dyrektywa zawarta w art. 115 § 2 k.k. w kontekście oceny stopnia społecznej szkodliwości, nakazuje badać między innymi sposób i okoliczności popełnienia czynu oraz motywacje sprawy.

Ocena zachowanie oskarżanej szczególnie w tym kontekście nie daje możliwości uznania stopnia społecznej szkodliwości społecznej wszystkich jej czynów oraz stopnia jej zawinienia za nieznaczne. O ile w przypadku czynu z dnia 15.11.2017 roku i czynu popełnionego na szkodę (...) w S. można pokusić się o uznanie ich za stanowiące przestępstwa o nieznacznej społecznej szkodliwości, zwłaszcza przy uwzględnieniu faktu naprawienia szkody, o tyle postawa S. D., która w czasie ich dokonywania dopuszczała się jeszcze innych sprzecznych z prawem zachowań objętych normą art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, które już cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości, nie może dawać podstawy do przyjęcia, że spełniła warunki pozwalające na zastosowanie wobec niej dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania.

Należy podzielić argumentację prokuratora, względem tego, iż jedyna okolicznością pozwalająca spojrzeć na zachowania S. D. w bardziej przychylny sposób jest generująca koszty choroba jej matki, co w kontekście dochodów uzyskiwanych z pracy zarobkowej stało się motywem popełniania przez nią przestępstw. Okoliczność ta jednak nie może przesłaniać innych elementów przedmiotowy i podmiotowych branych pod uwagę przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości danego czynu. Ma rację prokurator dostrzegając, iż oskarżona w odniesieniu do czynu na szkodę OSP w S. dopuszczała się przestępczych działań w długim okresie czas i w zasadzie uczyniła sobie z nich źródło stałego dochodu, a łączna kwota uzyskanych przez nią pieniędzy była dość wysoka. Fakt, iż oskarżona naprawiła w znacznej części wynikającą z tego szkodę nie może jednak przesłaniać tego, iż dokonane to zostało w efekcie ujawnienia jej zachowania i stanowi następstwo działań podjętych wobec jej osoby przez organy ścigania i samych pokrzywdzonych.

Nie można też przy tym zapomnieć, iż oskarżona jest osobą dorosłą, z pewnym już doświadczeniem życiowym i miała pełną świadomość przestępczego charakteru swoich zachowań. Jakkolwiek opieka na chorym rodzicem, jest zachowaniem szlachetnym i cieszącym się powszechnym uznaniem w społeczeństwie, to jednak nie może ono stanowić okoliczności usprawiedliwiającej czyn oskarżonej do tego stapiania, aby być wystarczającym miernikiem stanowiącym o nieznacznym stopniu jego szkodliwości.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że Sąd Rejonowy pomimo prawidłowo przeprowadzonego postępowania dowodowego, dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych, bowiem niewłaściwie uznał stopień społecznej szkodliwości wszystkich czynów oskarżonej jako nieznaczny.

Wniosek

Wniosek o:

-wymierzenie S. D. za przestępstwo z pkt I aktu oskarżenia kary 3 miesięcy pozbawienia wolności,

-wymierzenie S. D. za przestępstwo z pkt II aktu oskarżenia kary 8 miesięcy pozbawienia wolności,

-wymierzenie S. D. za przestępstwo z pkt III aktu oskarżenia kary 10 miesięcy pozbawienia wolności,

-orzeczenie wobec oskarżonej kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, zobowiązanie oskarżonej do informowania sądu o przebiegu okresu próby oraz nałożenia na oskarżoną obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego OSP S. kwoty 26.013,92 złote.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec zasadności zarzutów apelacji, wnioski w niej zawarte o wymierzenie oskarżonej kar należało uznać za słuszne co do zasady, niemniej jednak Sąd Okręgowy uznał, iż wobec oskarżonej nie zachodzi podstawa do orzeczenia kar jednostkowych i kary łącznej w wymiarze żadnym przez prokuratora, o czym szerzej niżej.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Brak.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Staszowie z dnia 15 lipca 2024 r. w sprawie sygn. II K 87/23 w zakresie nieobjętym zmianą dokonaną przez Sąd Okręgowy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Ad. 3.1

0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonej w ten sposób, że:

1.  uchylił rozstrzygnięcia zawarte w punkcie V i VI,

2.  przyjmując, że przypisany oskarżonej S. D. jej w punkcie I czyn stanowi wypadek mniejszej wagi, tj. przestępstwo z art. 270 § 2a kk w zw. z art. 270 § 1 kk w brzmieniu sprzed 1 października 2023 r. w zw. z art. 4 § 1 kk i za to na podstawie art. 270 § 2 a kk wymierzył jej karę 1 miesiąca pozbawienia wolności;

3.  w miejsce rozstrzygnięć zawartych w punkcie II i III wyroku, w ramach zarzucanych oskarżonej w punkcie II aktu oskarżenia czynów uznał oskarżoną S. D. za winną tego, że: w okresie od 6 lutego 2020 roku do 30 czerwca 2022 roku w S., woj. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przedłożyła uprzednio podrobione zaświadczenia potwierdzające jej status studenta studiów niestacjonarnych jednolitych magisterskich na Uniwersytecie J. używając ich jako autentycznych, tj. w 6 lutego 2020 roku zaświadczenie o numerze (...). (...).149.2020, a w dniu 30 czerwca 2022 roku zaświadczenie o numerze (...). (...). (...).2017, czym uzyskała błędne przeświadczenie Gminy S. co do faktu bycia studentką i zatajając tym samym możliwości odzyskania przez pokrzywdzoną Gminę kosztów poniesionych w związku z umową o zakresie i warunkach świadczeń dla pracownika podnoszącego kwalifikacje zawodowe zawartą w dniu 15 października 2015 roku i znajdującym się tam pod zapisem - § 2 pkt 2 nie zwróciła przez to pokrzywdzonej Gminie kosztów poniesionych na jej dokształcanie, czym doprowadziła Gminę S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 6.750 złotych, przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, tj. popełnienia przestępstwa z art. 286 § 3 kk w zw. z art.286 § 1 kk i art. 270 § 2a kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w brzmieniu sprzed 1 października 2023 r. w zw. z art. 4 § 1 kk i za to na podstawie art. 286 § 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk wymierzył jej karę 3 miesięcy pozbawienia wolności;

4.  za czyn przypisany oskarżonej S. D. w punkcie IV wyroku stanowiący przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w brzmieniu sprzed 1 października 2023 r. w zw. z art. 4 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk wymierzył jej karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł obowiązek naprawienia szkody na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej w S. w kwocie 7 213 zł;

5.  na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 i 2 kk w brzmieniu sprzed 1 października 2023 r. w zw. z art. 4 § 1 kk połączył orzeczone wyżej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności i orzekł wobec S. D. karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności;

6.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk warunkowo zawiesił wobec oskarżonej S. D. karę łączną pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 1 rok, a na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk zobowiązał oskarżoną do informowania co 6 miesięcy sądu o przebiegu okresu próby;

7.  zasądził od oskarżonej S. D. na rzecz Skarbu Państwa opłatę za obie instancje w kwocie 120 zł.

Zwięźle o powodach zmiany

Ad 1. Wobec stwierdzenia, iż czyny zarzucane oskarżonej cechują się większy niż nieznaczny stopniem szkodliwości społecznej, należało uchylić rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego dotyczące zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania w tym również w części droczącej obowiązku naprawienia szkody orzeczonego na podstawie art. 67§2 k.k.

Ad 2 i 3. Mając na uwadze całokształt okoliczności ujawnionych w sprawie o których szerzej była mowa wyżej w tabeli 3.1, należało przyjąć, że czyny zarzucane oskarżonej w pkt. I i II aktu oskarżenia stanowią każdorazowo wypadek mniejszej wagi, należało zakwalifikować je jako przestępstwo z art. 270 § 2a kk w zw. z art. 270 § 1 kk w brzmieniu sprzed 1 października 2023 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. oraz art. 286 § 3 kk w zw. z art.286 § 1 kk i art. 270 § 2a kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w brzmieniu sprzed 1 października 2023 r. w zw. z art. 4 § 1 kk. przy czym z racji tego, że zachowania oskarżonej opisane w pkt. II i III wyroku Sądu Rejonowego stanowiły jeden czyn należało zmienić ich opis w ww. sposób i przyjąć wskazaną wcześniej kwalifikację.

Ad. 2, 3 i 4. Wypadek mniejszej wagi charakteryzuje się stopniem społecznej szkodliwości zmniejszonym w stosunku do typu podstawowego (wyrok SA w Białymstoku z 16 listopada 2000 r., II AKa 161/00, OSA 2001/7-8, poz. 42; wyrok SA w Krakowie z 30 listopada 2001 r., II AKa 260/01, OSA 2002/9, poz. 70; wyrok SN z 24 kwietnia 2002 r., II KKN 193/00, LEX nr 54386; postanowienie SN z 13 czerwca 2002 r., V KKN 544/00, OSNKW 2002/9-10, poz. 73). W żadnym wypadku taka kwalifikacja czynu, nie zwalania jednak sądu od oceny stopnia społecznej szkodliwości w ramach przyjętego przepisu oraz w kontekście zagrożenia karą przewidzianego przez ustawę. Tym samym Sąd Okręgowy kierując się dyrektywami zawartymi w art. 115 § 2 k.k. i mając na uwadze okoliczności opisane wyżej w tabeli 3.1 przyjął stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynów oskarżonej jako znaczny i mając na uwadze dyrektywy wymiaru kary opisane w art. 53 k.k. wymierzył S. D. kary pozbawienia wolności we wskazanym wyżej wymiarze, który każdorazowo ustalono w dolnych granicach ustawowego zagrożenia oraz orzekł o obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody na rzecz pokrzywdzonego wobec którego pozostało jeszcze takie zobowiązanie i w wysokości aktualnej na datę orzekania.

Ad 5 i 6. na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 i 2 kk w brzmieniu sprzed 1 października 2023 r. w zw. z art. 4 § 1 kk połączył orzeczone wyżej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności i orzekł wobec S. D. karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności. Orzekł ją przy zastosowaniu zasady absorpcji mając na uwadze związek przyczynowy w zakresie motywu działania, bliskość czasową oraz podobieństwo czynów.

Nadto Sąd na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk warunkowo zawiesił wobec oskarżonej S. D. karę łączną pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 1 rok, a na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk zobowiązał oskarżoną do informowania co 6 miesięcy sądu o przebiegu okresu próby. W przedmiotowej sprawie istnieją wyraźne przesłanki pozwalające w sposób przekonywający i wiarygodny budować przypuszczenie, iż w przypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, jej cele wobec oskarżonej zostaną osiągnięte. S. D. pomimo wejścia w konflikt z prawem, prowadzi ustabiliozowany tryb życia i w ocenie Sądu Okręgowego nie ma powodów, aby odmówić jej dobrodziejstwa probacji poprzez zawieszenie wykonania orzeczonej kary, zwłaszcza że został na nią nałożony obowiązek informowania sądu o przebiegu okresu próby.

Ad 7. kwota 120 złotych tytułem opłaty od kary pozbawienia wolności została ustalona zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 1 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

I

Sąd orzekając w przedmiotowej sprawie stosował stan prawny obowiązujący przed dniem 1 października 2024 r., bowiem w dniu tym weszła w życie nowelizacja wprowadzona ustawą z dnia 17 sierpnia 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1834), która zaordynowała surowszy stan prawny, niż ten obowiązujący w czasie czynów objętych przedmiotowym postępowaniem. Mając zatem na względzie treść art. 4 § 1 k.k. Sąd zastosował ustawę obowiązującą uprzednio.

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Oskarżona została obciążona kwota 20 zł tytułem ryczałtu za doręczenia w postępowaniu odwoławczym (art. 618 § 1 pkt 1 k.p.k.; § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz.U.2013.663 j.t.).

1.PODPIS

SSO Magdalena Michalewicz

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok w całości

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana