Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Kielcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Adam Zarzycki

Sędziowie: SSO Wojciech Arczyński (spr.)

SSO Jan Klocek

Protokolant: sekr. sądowy Anna Misztal

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Jerzego Kraski

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2014 roku

sprawy Ł. T.

oskarżonego o przestępstwo z art. 190 § 1 kk, art. 288 § 1 kk, art. 190 § 1 kk i art. 217 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 9 września 2013 roku sygn. akt IX K 1148/12

I.  zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że na zasadzie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 2 kk, art. 73 § 1 i 2 kk wykonanie wymierzonej Ł. T. łącznej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby lat 5 (pięciu) i oddaje go na ten czas pod dozór kuratora;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata D. K. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

IV.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt IX Ka 1852/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Kielcach wyrokiem z dnia 9 września 2013r. sygn. akt IX K 1148/12 uznał oskarżonego Ł. T. winnym tego, że:

1.  w dniu 1 czerwca 2012r. w K. uszkodził drzwi wejściowe mieszkania poprzez ich podpalenie czym spowodował straty w wysokości 795 zł. 80 gr. na szkodę L. Z. i kwalifikując ten czyn jako występek z art. 288 § 1 kk i za to na mocy tegoż przepisu wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

2.  w dniu 22 czerwca 2012r. w K. poprzez kopnięcie nogą w głowę naruszył nietykalność cielesną D. Z. i kwalifikując ten czyn jako występek z art. 217 § 1 kk wymierzył mu z mocy tegoż przepisu karę 1 miesiąca pozbawienia wolności,

3.  na podstawie art. 85 kk i 86 § 1 kk orzeczone kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności,

4.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności zaliczył Ł. T. okres rzeczywistego jej pozbawienia w dniu 2 czerwca 2012r.,

5.  orzekł o wynagrodzeniu adwokackim i zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych,

6.  na podstawie art. 17 § 1 pkt 10 kpk w zw. z art. 414 § 1 kpk postępowanie karne co do czynu popełnionego na szkodę D. Z. w dniu 1 czerwca 2012r. kwalifikowanego z art. 190 § 1 kk umorzył.

Apelację od tegoż wyroku wywiódł obrońca oskarżonego zarzucając:

1. obrazę prawa procesowego, skutkującą nieważnością postępowania, a to art. 17 § 1 pkt 9 kpk, poprzez wydanie wyroku skazującego za czyn z art. 217 § 1 kk ścigany z oskarżenia prywatnego, mimo braku skargi pokrzywdzonego D. Z. przy jednoczesnym braku objęcia ściganiem tego czynu przez prokuratora z uwagi na interes społeczny w trybie art. 60 § 1 kpk,

a nadto z ostrożności procesowej, na wypadek nieuwzględnienia zarzutu z pkt 1,

2. rażącą niewspółmierność (surowość) orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności wynikającą z niezastosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary, podczas gdy pełne uwzględnienie ujawnionych okoliczności łagodzących, dotyczących zarówno samego czynu, jak również osoby sprawcy, uprawniało założenie, że zastosowanie tego dobrodziejstwa wobec oskarżonego będzie wystarczające dla osiągnięcia celów postępowania.

Podnosząc te zarzuty skarżący wnosił o:

1.  uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania,

zaś z ostrożności procesowej, na wypadek nieuwzględnienia zarzutu nieważności postępowania, wnosił o:

2.  zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary łącznej 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja o tyle okazała się skuteczna, że doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku na korzyść oskarżonego.

Oczywiście bezzasadny jest zarzut obrazy prawa procesowego to art. 17 § 1 pkt 9 kpk odnoszący się do czynu datowanego na dzień 22 czerwca 2012r. popełnionego na szkodę D. Z. a zmierzający do umorzenia postępowania w tym zakresie wobec braku skargi uprawionego oskarżyciela.

Skarżący nie zauważył, iż na rozprawie w dniu 02.03.2013r. Sąd Rejonowy uprzedził strony o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej tego czynu i o możliwości zakwalifikowania go jako występek z art. 217 § 1 kk w związku z czym obecny na rozprawie prokurator złożył oświadczenie, iż w przypadku takiej zmiany kwalifikacji tego czynu obejmie go ściganiem z urzędu. Wyrażona wówczas intencja prokuratora jest wyraźna i nie ma tu znaczenia stanowisko pokrzywdzonego zajęte w tej kwestii. Zauważyć przy tym należy, iż skarżący nie kwestionował prawidłowości poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń w zakresie omawianego czynu, przyjęcia przez ten sąd zawinienia oskarżonego ani też wymierzonej za czyn ten kary.

Sąd Okręgowy w pełni podzielił argumentacje Sądu Rejonowego odnoszącą się do wymiaru kary orzeczonej za czyn popełniony na szkodę L. Z. kwalifikowany z art. 288 § 1 kk. Sąd ten w sposób prawidłowy ocenił stopień szkodliwości społecznej, zachowania oskarżonego, jego motywację i stopień świadomości.

Zebrane w sprawie informacje, zwłaszcza dotyczące zachowania oskarżonego w stosunku do obojga pokrzywdzonych daje podstawę do uznania, iż istnieją w sprawie okoliczności uzasadniające warunkowe zawieszenie wykonania wymierzonej łącznej kary pozbawienia wolności. Z treści zeznań złożonych przez D. Z. przed Sądem wynika, iż nie ma on pretensji do oskarżonego, również pretensji pod adresem oskarżonego nie miała L. Z., którą oskarżony przeprosił przysyłając jej róże.

Jeżeli do tego dodać, iż oskarżony w datach zdarzeń będących przedmiotem osądu w niniejszej sprawie nie miał ukończonych 20 lat, a podczas aktualnie odbywanej kary pozbawienia wolności za czyn popełniony po tych zdarzeniach ( wyrok Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 20 lutego 2013r. III K 136/12) ma niezłą opinię wystawioną przez Dyrektora Aresztu Śledczego w K. (k.210), to istnieje podstawa warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej zaskarżonym wyrokiem kary pozbawienia wolności na maksymalnie długi okres próby połączony z obligatoryjnym dozorem kuratora.

Z tych przyczyn na zasadzie art. 437 § 1 i art. 624 § 1 kpk Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

SSO Adam Zarzycki SSO Wojciech Arczyński SSO Jan Klocek